Ik kan me niet herinneren wanneer de laatste keer was dat dit gebeurde. Hoewel mijn hoofd al bezig is met het voorjaar en de sneeuwklokjes de tuin hebben overgenomen, had de winter nog een venijnig staartje in petto. Terwijl ik dit zit te tikken staan de paarden naast mijn kantoortje op stal te stampen en te hinniken. Ze kunnen er niet uit. En ik moet een lezing geven, maar ik kan niet weg. De boot is uit de vaart…
Het begon woensdag. Een beetje vorst is niet erg. Ik houd wel van die frisse dagen, waarop het zonnetje fel schijnt. Gewoon genoeg laagjes over elkaar
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.