Ik leef nog, zoals jullie merken. Met dank aan een super handige dierenarts en DD’s hartsvriendin Lizzy, die naast hem stond voor geestelijke bijstand. De prik zat erin voor hij zijn oren kon bewegen. Ik zat erop, misschien dat dat verschil maakte. Maar het was dus een redelijk stress-loze ervaring. Dat is belangrijk, want daar leert hij goede dingen van.
Ik zeg het wel vaker, paardrijden is een denksport. Met mensen omgaan trouwens ook. Daar heb ik eveneens wat trucjes voor geleerd die werken. Die kan
