Kon hij me maar begrijpen

Gaan we weer… Ik kom thuis van een zeer geslaagde editie van een bijzonder sfeervolle Dag van het Oudere Paard, staat DD met een dik been. Hij was uiteraard al geblesseerd, maar daar kwam ook nog einschuss overheen. Dat betekent dat op één of andere manier een bacterie naar binnen is gedrongen die daar voor een enorme ontstekingsreactie zorgt.

Ik wil de dierenarts niet voor ieder wissewasje lastig vallen, zeker niet op zondag. Het rechtervoorbeen was al geblesseerd, dus eerst maar even afwachten Lees meer

Een klein sprankje hoop

Ik weet niet hoe jullie het ervaren. Zo’n dag dat je zit af te wachten tot je telefoon een geluidje maakt. Ik haal me van alles in mijn hoofd en probeer tegelijk daar een soort nuchterheid in te brengen, door mezelf streng toe te spreken dat ik moet afwachten met verdrietig zijn tot ik meer weet.

Het been van DD is, inmiddels al enige tijd na zijn rare schriksprong, nog steeds niet dunner. En hij wordt meer onregelmatig in plaats van minder. Lees meer

Pleister op grote wond…

En weer uitgereden… Ik ben er zo moedeloos van dat ik me lamgeslagen voel. Gingen we net weer een beetje lekker, blesseert hij zichzelf met een idiote noodsprong. Nogal hevig, dus dit gaat opnieuw lang duren. Gelukkig kon ik mezelf opvrolijken met een leuk dagje jureren op de Hippiade.

Het was warm, maar in de avondschemer was het heerlijk in het bos. Na een probleemloze rit van een dik uur stapten we het laatste stukje aan een lange Lees meer

We gaan in winterslaap

De teruggekeerde blessure van DD blijft me voor raadsels plaatsen. Zijn been is op geen enkele plek dik, laat staan warm. Dat was de vorige keer wel zo. En hij loopt negen van de tien keer helemaal zuiver. En dan ineens weer niet helemaal. Om je haren uit je hoofd te trekken.

Aanvankelijk nam ik hem een keer per dag aan de longeerlijn, om hem toch een beetje in training te houden voor zijn kramperigheid. Dat is een aandoening Lees meer

Daar komen de tranen…

Lamgeslagen. Zo’n zwaar gevoel, waarbij het al moeite kost om mijn hoofd op te tillen. Tranen die de hele tijd vlak achter mijn ogen staan te dringen, maar de deuren blijven nog net dicht. Een keel met een raar, dik gevoel, dat ik steeds probeer weg te slikken.

De dag begon al niet zo goed. Eén van de jonge katten sprong met een aanloop midden in mijn kommetje yoghurt met muesli. Dat zeilde uiteraard door Lees meer

Dikke tranen

Terwijl ik dit zit te schrijven, biggelt er een dikke traan over mijn wang. En tegelijkertijd vind ik dat ik me niet zo moet aanstellen, want er zijn echt veel ergere dingen op de wereld. Ik ben verdrietig omdat mijn grote bonte reus weer kreupel is.

We waren net weer zo lekker bezig. Maar vorige week, tijdens een buitenrit, trapte hij zijn ijzer eraf. Opnieuw linksvoor. Ik heb het niet eens gemerkt. Lees meer

Bonte vuurpijl

Een week lang twintig tot dertig minuten alleen maar stappen op een zachte ondergrond, zei de dierenarts. Altijd lachen, zulke adviezen. Want ondanks dat ik het voer tot een handje per dag heb teruggebracht en mijn bonte reus de hele dag in de wei loopt met zijn vriendjes, was de eerste keer dat ik erop ging zitten na al een week niks doen een hachelijke onderneming. We gaan het jaar uit met een bonte vuurpijl….

Ik heb uit voorzorg altijd een riem om zijn nek. Die heeft me al voor menige snoekduik behoed. Ik was ooit bij de wereldberoemde eventer William Fox Lees meer

Peesblessures zijn een drama

Ik ben geblesseerd. Als ik een paard was zou je zeggen dat ik een peesklap heb. Met alles erop en eraan, compleet met zwelling. Na vele jaren probleemloos hardlopen, heeft mijn achillespees ineens besloten dat ie het wel genoeg vindt.

Het was er niet van het ene op het andere moment. Ik had al een enige tijd een beetje onprettig gevoel in mijn enkel. Maar dat was nooit vlak voor of Lees meer