Betweterige, arrogante officials die zich mijlenver boven iedereen verheven voelen kunnen je vrijwilligers op een evenement zo beledigen dat ze een volgende keer denken: stik er maar in.
Tag archieven: paardensport
Dé video en het einde van de paardensport
Is dit dan de nekslag voor de paardensport? De video waarop is te zien dat de door velen op handen gedragen Olympisch kampioene Charlotte Dujardin schijnbaar nonchalant een paard van een leerling meerdere keren met een zweep mept, terwijl het arme dier werkelijk niets verkeerd doet? Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen.
Iemand in mijn timeline merkte op dat als alle hippische deelnemers aan de Spelen onder een vergrootglas worden gelegd, er wel meer van dit soort beelden
Toekomst paardensport in gevaar
Aan het begin van het jaar krijg ik, behalve nare blauwe enveloppen en alle jaarlijkse contributies, het rooster voor vrijwilligerswerk van de club toegestuurd. Als je lid bent van een vereniging, staat daar wat tegenover. Je moet het met elkaar doen. Dat is natuurlijk zo, maar is dit nog wel voor iedereen op te brengen?
Je moet wat over hebben voor je passie. Daar ben ik het absoluut mee eens. En het kan ook leuk zijn om daar dingen voor te doen, vooral als het met
Trouw aan je instructeur?
Het blijft een lastig dilemma. Ben jij trouw aan je instructeur? Als je les neemt bij iemand, dan is dat in feite een zakelijke transactie. Je huurt iemand in, omdat je er vertrouwen in hebt dat die persoon de vakkennis heeft om jou verder te helpen. Maar paardrijden is niet zuiver zakelijk, het is een emotionele aangelegenheid.
Les gaat ook om gevoel. En het is meestal geen eenmalige zaak. Het is een traject dat je samen aangaat, waarbij je een band of zelfs een vertrouwensrelatie
Tegen je verlies kunnen
Als je partner militair is en je hebt geen kroost, dan ben je veel alleen thuis. Dat geldt voor meer beroepen, maar ik houd het even dicht bij huis. Er zijn mensen die daar niet zo goed tegen kunnen. Ik had en heb daar nooit zo’n last van. Ik heb altijd genoeg te doen en kan mezelf goed vermaken in mijn eentje. Met al die beesten om je heen, voel je je nooit alleen. Ik althans niet. Ik heb sowieso met mijn katten vaak betere gesprekken dan met sommige mensen.
Eén ding is echter wel lastig. Als je rommel maakt of iets laat liggen, zoals je bord op het aanrecht na het eten, dan is er niemand anders die dat
Pestkoppen en de naakte waarheid
De hele paardenwereld buitelde onlangs weer eens over elkaar heen door een uitzending van Arjen Lubach, waarin hij op de hem bekende provocerende wijze paardensport aan de kaak stelt. Ik had het niet gezien, maar las allerlei reacties en besloot het toen zelf ook even op te zoeken.
Het verhaal van Lubach is ongenuanceerd, eenzijdig, rellerig en ja, uitermate provocerend. De man heeft een bepaalde stijl. Satire, waar een deel van
When it rains, it pours…
Terwijl ik dit schrijf vliegen de tuinstoelen horizontaal voorbij… Ik denk dat we het allemaal zo zat zijn, dat natte koude en in ons geval ook nog zeer stormachtige weer. Waar blijft de lente? Ik heb nog steeds akelig bleke armpjes, want mijn winterjas is nog elke dag in gebruik.
De week vloog voorbij. Ik heb al 21 jaar een eigen bedrijf. Nog nooit heb ik er enige peil op kunnen trekken qua werkaanbod. Het is altijd hollen of
Welzijn voor paarden: wel weten, maar niet doen…
Je krijgt een multiple choice vraag met drie foto’s van weilanden. Jij moet aangeven wat je een veilige weide voor paarden vindt. Op de eerste foto zie je midden in het gras een bult rommel met vervaarlijke uitsteeksels. Op de tweede is duidelijk te zien dat de afrastering van prikkeldraad is. Op de derde zie je een prachtige wei met een keurige omheining. Niet zo moeilijk hè? Iedereen kiest voor 3. Hoe kan het dan toch dat in de dagelijkse praktijk mensen die hierbij vol overgave voor 3 kiezen, hun paard rustig in een weide van strekking 1 of 2 zetten?
De menselijke geest blijft een ongrijpbaar iets. Ik probeer te doorgronden wat voor mechanisme hierachter zit. Want het is helaas geen hypothetische
Wannabees als risicogroep
Ik zat een artikel over de arrestatie van dat atletiektalent te lezen, die met een enorme hoeveelheid drugs is gepakt in Hongarije. Volgens het verhaal is hij een ‘wannabee’. Dat is geen nieuw ontdekte soort kangaroo, maar iemand die net onder de top hangt. Met incidentele uitschieters qua prestaties, zodat je er net aan kunt ruiken. Maar nog niet goed genoeg om echt door te breken. En dus toegelaten te worden tot kaders, trainingsprogramma’s of gesubsidieerde ondersteuning, waarbij de nodige professionele begeleiding zit.
De paardenwereld zit vol met wannabees. Limiterende factor ben je daarbij niet alleen zelf. Het paard speelt een grote rol. Er is geld nodig om hem
Heb ik talent?
Sommige dingen gaan je makkelijk af en andere moet je moeite voor doen. Is dat een verklaring voor talent?
Bij schrijven hoef ik nooit na te denken. Het rolt uit me, zoals andere mensen praten. Dat wil niet zeggen dat je dan zomaar als schrijver aan de slag