Tag archieven: paard

Help, ik sterf uit…

Geplaatst op door

Mijn vak sterft uit. Er zal altijd wel behoefte blijven aan mensen die woordjes achter elkaar zetten. Maar ‘waarheid’ is een fluïde begrip geworden. De Engelsen hebben er een prachtig gezegde voor (zoals voor zoveel dingen) truth is in the eye of the beholder. Dit, gecombineerd met de behoefte aan snelle kicks en sensatie, met daarnaast de constante druk om voor vol te worden aangezien, maakt dat er steeds minder belangstelling -en dus geld- is voor goed doorwrochte verhalen.

Als iets je passie is, zou je misschien verwachten dat iemand daar alles over wil leren. Ik vrat vroeger de hele bibliotheek leeg over paarden. Zelf Lees meer

Doe het wel of doe het niet

Geplaatst op door

Het is weer zo’n week waarin niemand reageert op mails of telefonische berichten. Het lijkt de nationale mode tegenwoordig. Gék word ik ervan. Zelfs instanties die iets willen, waarvoor ze mij nodig hebben, reageren niet op verzoeken van mijn kant. Ik probeer een afspraak te maken en meer context te krijgen, maar daarvoor moet ik eerst degene die de opdracht geeft spreken. Het is namelijk wel handig dat ik vooraf weet wíe ik moet interviewen en waarover het dan moet gaan, nietwaar? Ik kan overal over schrijven, maar een beetje input over de insteek is nodig, anders komt er niet uit wat men wil. Ik ben ervaren en niet dom, maar helderziendheid staat er helaas nog steeds niet bij in het rijtje.

Dat mijn stukje werk binnen een grote organisatie geen prio heeft, heb ik alle begrip voor. Voor mij zit er echter wel enige aandrang achter in verband Lees meer

Hij gaat toch niet weg…

Geplaatst op door

Ik heb een weekje overgeslagen. Geen inspiratie. Dat komt niet vaak voor, maar aangezien het zo te merken niemand is opgevallen, is er geen man overboord. We rollen gezapig het najaar in. Ik voel het ’s ochtends als ik de paarden buiten zet, de scherpte in de lucht, de dauw op het land. De zomer was mij te kort. Ik zie op tegen de lange en waarschijnlijk weer natte winter.

Hoe is de situatie met DD? Wel, hij walst af en toe door de wei zonder een spoor van onregelmatigheid. Maar als ik hem een krappe bocht laat maken, Lees meer

Verdriet en verliefd…

Geplaatst op door

Verdriet en blijdschap, het ligt allemaal zo dicht bij elkaar. De meesten van jullie lezen dit op zaterdag (zie ik aan de statistieken) en dat betekent dat ik speaker bij de Dag van het Oudere Paard van de Paardenkamp in Soest ben. Een evenement waar ik altijd heel erg blij van word. Zoveel deskundigen die gratis en voor niks hun kennis delen, waar je alles aan kan vragen en dat allemaal in het teken van een mooier en beter leven voor paarden. Daar wil je toch bij zijn? Het verzet mijn zinnen van het verdriet dat ik voel om mijn bonte vriend…

Trouwe lezers hebben meegekregen dat DD onlangs een rare struikelactie had in galop door hoog gras. De diepe scheur in zijn voet wees erop dat hij ergens Lees meer

Wegpiraat en dierenbeul

Geplaatst op door

Ik zie mezelf als een rustig, redelijk mens, niet snel opgewonden, laat staan agressief. Dit verandert in één klap als iemand aan mijn beesten komt. Dan verander ik in een soort vuurspuwende draak, twee keer zo groot en levensgevaarlijk voor iedereen in mijn pad.

Wat was er aan de hand? Ik reed dinsdag net na 17.30 richting de manege voor de clubles met DD in de trailer. Vanaf huis ga ik via een voorrangsweg Lees meer

Verdrietig zomerweer

Geplaatst op door

Ik had er al voor gewaarschuwd: we rollen van de winter ineens in de zomer. Er is de laatste jaren steeds minder sprake van de voorzichtige lente-pogingen van de zon om ons langzaam voor te bereiden op wat beter weer. Het is meteen BAM, roodverbrande neuzen. Ik klaag niet hoor, beter dan al die modder. Maar het heeft een bij-effect: alle groen schiet ineens allemaal tegelijk in bloei.

Ieder jaar trap ik er weer in. En ieder jaar weer ben ik er even totaal van slag van. Is het eindelijk lekker weer om te rijden en in de avond lang Lees meer

Dom, kortzichtig en gemeen

Geplaatst op door

Ik vind mezelf geen sociaal mens. Hoewel ik het leuk vind om voor groepen te staan, ben ik ook erg graag op mezelf. Ik kan er goed tegen om uren in mijn eentje achter een computer te zitten. Sterker nog, ik heb dat alleen zijn af en toe nodig om op te laden. Ik heb het druk genoeg in mijn eigen hoofd. Lesgeven geniet ik wel enorm van, maar mensenmassa’s hoeft dan weer niet zo.

Net als ieder mens zit ook ieder paard anders in elkaar. Ik heb het meest sociale paard dat er bestaat. Mijn reus DD is bij ons als jaarling meteen Lees meer

Dood aan de Romeinen…

Geplaatst op door

Ik zat in oktober op een op ware afmetingen nagebouwde tribune van een Romeins amfitheater. We werden opgehitst door een paar Galliërs aan de zijkant en ik brulde vrolijk mee. Spottende teksten over die rare Romeinen in de arena. Het gaf een groot gevoel van saamhorigheid, we hoorden erbij.

Ik had het gelijk aan mijn kant, die Romeinen wáren ook raar. En ze deden akelige dingen. Ik vroeg me geen moment af hoe het voelde voor die paar man Lees meer

Tegen je verlies kunnen

Geplaatst op door

Als je partner militair is en je hebt geen kroost, dan ben je veel alleen thuis. Dat geldt voor meer beroepen, maar ik houd het even dicht bij huis. Er zijn mensen die daar niet zo goed tegen kunnen. Ik had en heb daar nooit zo’n last van. Ik heb altijd genoeg te doen en kan mezelf goed vermaken in mijn eentje. Met al die beesten om je heen, voel je je nooit alleen. Ik althans niet. Ik heb sowieso met mijn katten vaak betere gesprekken dan met sommige mensen.

Eén ding is echter wel lastig. Als je rommel maakt of iets laat liggen, zoals je bord op het aanrecht na het eten, dan is er niemand anders die dat Lees meer