Ik zie een filmpje voorbij komen van een internationale dressuurwedstrijd. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus ik kan het niet nalaten om een paar proeven te bekijken. Prachtige paarden, die met een ongelooflijke precisie de gevraagde oefeningen uitvoeren. Ruiters die keurig stil zitten en onzichtbaar aanwijzingen geven. En toch bekruipt me bij sommige combinaties een onbehaaglijk gevoel.
Af en toe krijg ik ze zelf ook in de ring. Van die paarden die zo geweldig zijn gefokt dat hun normale draf eruit ziet of ze springveren in plaats van