Ik probeer de draad weer enigszins op te pakken, al staan we beiden nog een paar keer per dag te huilen als we een mandje, waterbak of riem tegenkomen. Ken je de cursus omgaan met teleurstellingen? Mede-diereneigenaren wel. En het komt altijd allemaal tegelijk, want ik stond vlak voor het overlijden van Dotje ook met DD in de kliniek. In een volgend leven ga ik alleen nog maar met lego spelen.
DD loopt nog altijd met die kneuzing in zijn voet, maar leek daar tot vorige week weinig last van te hebben. Die moet er gewoon langzaam uitgroeien.
