Wie bij ons het eerste thuis is, kookt. Tenminste, dat is sinds lange tijd de ongeschreven regel. Met een knipoog, want met een militaire man betekende dat dat ik meer als regel dan als uitzondering voor mezelf kookte. Maar als hij dichterbij was gestationeerd, kwam het nog wel eens voor dat hij naar huis kon. Tegenwoordig is de situatie zo dat hij meer thuis is dan ik. Maar hij kan goed koken, dus mij hoor je niet klagen.
Nou vind ik eten klaarmaken echt niet vervelend. Niet dat ik me begraaf in boeken om culinaire hoogstandjes op tafel te zetten. Ik heb sowieso wat moeite