Wat is een niet pratende patiënt toch lastig. Alle onderzoeken volgens het boekje in de kliniek uitgevoerd en…het is een raadsel. Het is één grote tegenstrijdigheid. Ondertussen loopt DD blijmoedig in de wei. Zonder pijn, want stijf van de metacam. Maar verder zijn we geen steek opgeschoten, want hij is nog steeds kreupel en geen idee waar het vandaan komt.
Ik ga altijd naar een kliniek met een knoop in mijn maag. In mijn hoofd bereid ik me voor op een slecht nieuws gesprek, ik vrees het ergste. Nou is