Afstijgen van zo’n kasteel als mijn bonte reus is nogal een eind. Je laat je gewoon glijden, zou je zeggen. Toch duurt het even voor je de grond raakt. Soms komt die als een verrassing. Of hij komt niet, als je net zoals ik van de week, bij een kuiltje staat…
Echt, ik háát het om ouder te worden. Waar je vroeger om lachte, doet nu zeer of kost energie. Ik heb wel eens vaker dat ik bij het afstijgen denk:
