Prik-angst is erfelijk

Als jullie dit lezen, ben ik mijn leven aan het wagen. Ik heb namelijk een paard met prik-angst. En het is tijd voor de jaarlijkse vaccinaties… Niet iets om naar uit te kijken, in mijn geval.

Ik ben de eerste op te roepen dat ongewenst gedrag bij paarden in de baas zit. Maar nu twijfel ik toch. Ieder jaar komen de fokkers van DD bij ons op Lees meer

Een hersenbloeding…

Ik dacht jullie een leuk verhaaltje te kunnen voorschotelen over mijn nieuwste initiatief: een pubquiz over verzorgen en trainen van oudere paarden. Maar het leven loopt altijd anders. Zo stond ik ineens met een paard in de trailer op de boot, op weg naar de kliniek…

Al een tijdje maak ik me enigszins zorgen over Socrates. Hij wordt dit jaar 22. Hij is altijd een einzelgänger geweest, die meestal op ruime afstand Lees meer

Een rollercoaster aan emoties

Ik snap wel dat ‘Rollercoaster’ van Danny Vera op 1 staat. Het is het gevoel dat velen van ons momenteel hebben. Ik in ieder geval wel, met de dierenartscontrole van DD en een dingetje in Amerika. De emoties vliegen in het rond als knikkers in een flipperkast.

Mijn vorige blog raakte een snaar, zo bleek uit de reacties. Er is een grote behoefte aan ‘normale’ paarden die enigszins vergevingsgezind zijn Lees meer

Van een paraplu naar de waarheid?

Ik weet effe niet zo goed hoe ik moet beginnen. Er was weer een incidentje met DD. Het leidde tot pittige discussies hier thuis. Ik heb altijd even tijd nodig om dat te verwerken. Om het in de verdediging schieten op te lijnen met wat ik diep vanbinnen voel.

Een probleem ontstaat nooit zomaar ineens. Het is een stapeling. Zeer terecht merkte partner al eerder op dat ik iets van mijn ijzeren consequentheid Lees meer

Als je droom in rook opgaat

Je kunt jezelf zo lekker voor de gek houden. Maar diep van binnen weet je heus wel hoe het echt zit. Ik voelde het al een tijdje. Het duurde tot een zeer vroeg tijdstip op een ochtend in de recente hittegolf, voordat ik niet meer om de waarheid heen kon. En meteen was daar het machteloze gevoel van alle hoop die vervliegt. DD liep weer niet goed.

Ik ben in de basis een nuchter mens. Maar ergens diep in mij schuilt natuurlijk ook een Pennymeisje. Dus na de eerste heftige emotie ga ik pas logisch Lees meer

En de diagnose is….

Als je kind ziek is, ga je ermee naar een dokter. Als je paard iets mankeert, vraag je de buurman, een waarzegger en een wichelroedeloper wat die ervan denken. Dit zijn de eerste twee zinnen van een artikel dat ik ooit heb geschreven. Het leverde een stroom van ‘nounou’ reacties op, maar ik sta er nog steeds achter. Het punt is alleen, dat ik diep vanbinnen natuurlijk net zo’n paardenmeisje ben en dus ten prooi aan dezelfde gevoelens.

Na de herstelde blessure aan zijn checkligament had ik DD weer opgewerkt. Het ging  net allemaal lekker en ik had me voor het Texelweekend opgegeven Lees meer