I hit the ground running…

Wat meteen opvalt in Amerika? Dat er een andere sfeer heerst. Wij Nederlanders vinden het al snel onecht, al die ‘how are you’s. Gemeend of niet, het is wel een smeermiddel, waardoor de samenleving een stuk positiever aanvoelt. Ze zijn trots op hun land en ze zeuren niet. Aanpakkers, die alles proberen en dan wel zien hoe het afloopt. Kunnen wij echt nog wat van leren.

Het tweede wat meteen opviel was de hoeveelheid oudere mensen die gewoon meedoen in het arbeidsproces, daarom worden gewaardeerd en daar dus ook voldoening Lees meer

Op weg naar de ruimte

Zal ik één korte broek meenemen of toch twee…? Er ligt een instructieboek klaar voor de achterblijvers. Ik ben me geestelijk aan het voorbereiden op een tocht van tien uur in een vliegende bus, waar je verkreukeld uit komt met een hoofd dat volledig in de war is van alle tijdzones en een lijf dat moet wennen aan 20 graden meer.

Iemand vroeg me van de week of dat nog wel kon, vliegen. Of ik geen vliegschaamte had. Hey, wij hebben geen kinderen hè. De milieuwinst daarvan is Lees meer

Een rollercoaster aan emoties

Ik snap wel dat ‘Rollercoaster’ van Danny Vera op 1 staat. Het is het gevoel dat velen van ons momenteel hebben. Ik in ieder geval wel, met de dierenartscontrole van DD en een dingetje in Amerika. De emoties vliegen in het rond als knikkers in een flipperkast.

Mijn vorige blog raakte een snaar, zo bleek uit de reacties. Er is een grote behoefte aan ‘normale’ paarden die enigszins vergevingsgezind zijn Lees meer