Ik probeer weer een beetje in een ritme te komen. Dat valt nog niet zo mee.
Door alle gebeurtenissen schoven lessen en werkzaamheden voor me uit. Maar ik heb nogal een groot plichtsbesef. Hoewel iedereen vol begrip is, vind
Categorie archieven: Blog
Verwachtingen creëren teleurstellingen
Het is weer zover, ik heb me in mijn vinger gesneden. Een flinke jaap. Het bloedt door twee pleisters heen. In mijn omgeving weet iedereen het al. Geef Tessa nooit een mes. Gaat geheid mis.
Ik kan me nog goed herinneren dat ik jaren geleden een korst van de kaas wilde snijden met een aardappelschilmesje. Dat ging prima, tot ik bij het einde
Dag mam
De beesten hebben goed in de gaten dat het anders is dan anders. We wisselen het waken bij mijn moeder af.
Als ik thuis ben, wijken drie honden, één kat en één kip niet van mijn zijde. Labrador Beer kijkt me aan met ongeruste ogen. Binkie is zenuwachtig
Ongeluk
Het zijn rare tijden, waarin ik verzeild ben geraakt. Soms gebeuren er dingen in je leven waarbij je alleen maar kan wachten tot het over gaat. Als het een film was zou je het ongeloofwaardig vinden. Maar de werkelijkheid kan altijd nog onwerkelijker .
Binnen een half uur krijg ik twee telefoontjes die je liever niet krijgt.
‘Kun je komen, het gaat niet zo goed met je moeder…’
Mijn oude moeder
Hoofdschudden
Het is niet iets waar ik graag de aandacht op vestig. Maar ik krijg er zoveel vragen over, dat ik er toch maar over begin, want ik ben inmiddels een redelijke expert op dat gebied. Ik heb een hoofdschudder. En ik zie steeds meer paarden die daar ook last van hebben.
Officieel wordt het ‘headshaking syndrome’ genoemd. Om maar meteen met het slechte nieuws te beginnen: al wat je eraan probeert te doen is symptoombestrijding.
Kattenvrouwtje
Soms wil ik ook wel eens een rokje met hoge hakken aan. Of een smetteloos witte broek. Onbegonnen werk, met die dierentuin hier.
Er staan in no time twee poten op mijn bovenbeen. Een afdruk van een paardenneus op mijn mouw. Er is altijd wel weer een reden waarom ik even de stal
Frustratie
Ik ben eigenlijk nooit echt boos. Ik kan maar één persoon bedenken die beter niet in mijn buurt kan komen, maar die doet dat gelukkig ook niet.
Verder ben ik tamelijk laconiek en gemoedelijk. Ook als ruiter. Dat is wel eens anders geweest. Ze zeggen dat wijsheid met de jaren komt. Dat weet ik
Heldenmoed
Ik ben niet bang voor alles wat kruipt en sluipt. Tot afgrijzen van mijn partner, die als militair allerlei trainingen heeft gevolgd over de gevaren van kleine beestjes. In mij huist meer een soort Freek Vonk, ik wil het liefst alles van dichtbij bekijken.
Dat heeft tot gevolg dat mijn man, die is getraind om iemand op 30 manieren te bedwingen met zijn blote handen, mij roept als de kat een levende muis
Nieuws: een nieuw boek…
BOEK!!!
Bericht van gedragspsychologe Esther Huisman:
Na een aantal maanden in het ‘geheim’ werken, gooien we zo voor het weekend een belangrijke
Coosje is dood
Ik heb zojuist poes Coosje begraven. Ze was al heel oud, 22 jaar. Dat is een respectabele leeftijd voor een kat. Dus zo zielig is het eigenlijk niet.
Coosje was van mijn zus en kwam vorig jaar met labrador Beer bij ons wonen, omdat mijn zus verhuisde naar een plek waar geen huisdieren waren toegestaan.