Regelmatig zit ik in den lande om dressuurwedstrijden te jureren. Het is een aparte hobby, dat jureren. Je moet namelijk, net als de deelnemers, voor dag en dauw op pad om een paar uur lang zeer geconcentreerd in een klein hokje of een auto te zitten. En aangezien er van allemaal maar één kan winnen, is de rest meestal niet zo blij met wat ik heb gedaan.
Er komt op zo’n dag een lange lijst paarden en ruiters aan je voorbij, waarvan ik me zeer besef dat ze allemaal hun uiterste best doen, dat ze hard
