Maximum snelheid

Weten jullie hoe hard je mag autorijden op Texel? Het lijkt een simpele vraag, maar dat valt tegen. Je mag namelijk 30. Of 50. Of 60. Of 80. Het hangt er maar net vanaf waar je rijdt. Lekker overzichtelijk hè? Om het nog ingewikkelder te maken hebben we (net als de rest van Nederland overigens) ook nog twee verschillende regels voor rotondes en fietsers. Binnen de bebouwde kom hebben fietsers voorrang. Daarbuiten niet. Maar in Duitsland is dat wèl het geval. En daar kennen ze het fenomeen ‘haaientanden’ niet. Dus moet je in vakantieperioden hier regelmatig bovenop je rem, als er weer eens een Germaan denkt dat wat in de heimat geldt, hier ook wel zo zal zijn. Tot woede en ergernis en bijna ongelukken over en weer.

Over die maximum snelheid is op het eiland veel te doen. Buurtbewoners die willen dat bij hen in de straat maar 30 mag worden gereden, staan op de barricaden. Lees meer

Een loodzware verantwoordelijkheid

Kregen jullie ook zo’n brok in je keel toen je de grote stoet trekkers richting Den Haag zag gaan? Zo’n collectief Nederlands ‘wij hebben gewonnen’ gevoel, dat we eveneens hebben als Sven Kramer de hoogste trede van het podium beklimt of Maarten van der Weijden een megaprestatie neerzet door de elfstedentocht te zwemmen? Het lijkt een ijzersterk ‘samen’, maar dat is dus het verraderlijke. Eén verkeerde beweging en het slaat om. Zijn alle deelnemers zich bewust van die loodzware verantwoordelijkheid?

Ik heb een agrarische achtergrond en sta elke dag tot mijn grote vreugde in het gras van ons eigen weiland. Het moge duidelijk zijn dat mijn sympathie Lees meer

Zijn het aardstralen…?

Alles doet het weer. Qua lichaam dan hè. Maar er is iets geks aan de hand op een ander gebied. Is het de koude en harde oostenwind? Zijn het aardstralen? De blaadjes die van de bomen waaien? Zowel mijn paarden als die van leerlingen zijn opvallend mal. En een paar mensen die daar gevoelig voor zijn ook…

Oostenwind is hier een dingetje. Het hele eiland is ingesteld op westenwind. De plek van gebouwen en boomsingels is er op afgestemd. Komt ie ineens Lees meer

Restverschijnselen en ander geteut

Dit weekend werd ik geplaagd door akelig herfstweer en een flinke migraine. Nog even geprobeerd om op een paard te zitten, maar na een kleine twintig minuten de bak uitgejaagd door een hoosbui die niet op leek te houden en mijn eigen hoofd, dat zich gedroeg als een filmpje, waarvan beeld en geluid niet synchroon lopen. Daar komt nog bij -ik wil dit bijna niet bekennnen- dat ik toch wat restverschijnselen heb van mijn valpartij.

Hoewel alles functioneert, heb ik behoorlijk pijn in mijn rug als ik te paard zit. Ik ben hard voor mezelf, dus ik ging aanvankelijk stug door met rijden. Lees meer

Dood aan de eenden

Tja, het zat erin dat het een keer zou gebeuren. Paardrijden blijft een risico, al is dat in de meeste gevallen gecontroleerd. Maar het blijft een levend wezen van een bepaalde hoogte, met een eigen brein en de nodige vluchtinstincten. Ik had de eend in de sloot wel gezien, maar was er al een aantal keren langs gereden terwijl hij bleef zitten. Net toen ik er met een lang teugeltje langs stapte, besloot hij toch op te vliegen…

Ik kon me de laatste keer dat ik eraf was gevallen niet eens meer herinneren, zo lang is het geleden. Ik heb wel een paar ‘narrow escapes’ gehad, Lees meer

Zeggen wat je denkt

Zeggen wat je denkt. Dat lijkt op het eerste gezicht positief. Flap het eruit. Lekker duidelijk. Het wordt met enthousiasme gedaan, vooral door toetsenbordridders. Want communiceren is tegenwoordig een een-tweetje met een beeldscherm, wel zo veilig. Zelfs telefoneren raakt al in de ban. Eng hoor, iemand die iets terugzegt.

Ieder onderwerp heeft meerdere kanten. Heb je je daarin verdiept, voordat je jouw hoofd op het wereldwijde web liet leeglopen? Of vind je dat dat niet Lees meer

Ik ben een domme doos

September is altijd een drukke maand. Het SGW weekend, waar ik dressuur jureer en partner als starter zenuwachtige ruiters en paarden staat te kalmeren, het Horse Event, het Nederlands kampioenschap voor Friese paarden in Ermelo, waar ik ook met veel plezier jureer. Daarnaast natuurlijk mijn ‘guilty pleasure’: het jaarlijkse Efteling uitje. Maar dat alles viel in het niet bij de komst van…Toeter en Smurf.

SGW jureren vind ik echt geweldig. Eventers zijn namelijk niet van die zeikerds. Regen? Ze halen hun schouders op en gaan aan de slag. Geen geteut over Lees meer

Waar zijn de brave paarden?

Waar zijn de brave paarden? De onverstoorbare types, waar je als beginnende ruiter of met slechts recreatie ambities veilig mee kunt rijden. Het is een verzuchting die regelmatig voorbij komt, met vaak een wijzende vinger richting fokkers. Die zouden teveel gaan voor de wapperbenen en bijbehorend karakter. Er komen hier een aantal zaken samen, naar mijn idee.

Zijn ze er niet? Dat vraag ik me af. Het probleem is alleen dat mensen die in dat spectrum zoeken, vaak ook vinden dat zo’n paard slechts weinig mag Lees meer

De natte droom van actievoerders

Ik had net een genuanceerde blog klaar over het incident tijdens het EK springen in Rotterdam. Tot een puberaal brein in een opwelling besloot de natte droom van actievoerders met nare intenties waar te maken. Waarmee hij niet besefte dat hij de realistische en verstandige opmerkingen van zijn moeder in één klap onderuit haalde, door precies dát te doen waar zij tégen pleitte, namelijk zonder respect in emotie tekeer gaan. Begrijpelijk, maar ik denk dat het stoom uit de oren tot in de wijde omtrek te zien moet zijn geweest.

Geen podium geven. Zo reageerde Tineke Bartels op de streakers die de springpiste inrenden tijdens de rit van Marc Houtzager. Ze heeft natuurlijk gelijk. Lees meer

Wannabees als risicogroep

Ik zat een artikel over de arrestatie van dat atletiektalent te lezen, die met een enorme hoeveelheid drugs is gepakt in Hongarije. Volgens het verhaal is hij een ‘wannabee’. Dat is geen nieuw ontdekte soort kangaroo, maar iemand die net onder de top hangt. Met incidentele uitschieters qua prestaties, zodat je er net aan kunt ruiken. Maar nog niet goed genoeg om echt door te breken. En dus toegelaten te worden tot kaders, trainingsprogramma’s of gesubsidieerde ondersteuning, waarbij de nodige professionele begeleiding zit.

De paardenwereld zit vol met wannabees. Limiterende factor ben je daarbij niet alleen zelf. Het paard speelt een grote rol. Er is geld nodig om hem Lees meer