De regen klettert tegen de ruiten, de wind giert over het terrein. Helaas uit het oosten, wat voor ons de verkeerde hoek is. Alles op dit eiland is
Categorie archieven: Blog
Afscheid van dierbare vriend
Zondag heb ik afscheid genomen van Kris. Ik had niet verwacht dat het me zo zou aangrijpen. Dertig jaar was hij. Hij en zijn baasje waren 23 jaar een vaste waarde op de woensdagochtend. Het einde van een tijdperk.
Zijn toegewijde baas stond voor de lastige beslissing. Zijn gebit liet hem in de steek. Niet verwonderlijk, na ruim 30 jaar. Ruwvoer eten lukte bijna
Elitesport?
Er was afgelopen week weer een nieuwe reden voor opwinding in de paardenwereld. Een verhaal van een Engels meisje dat haar wedstrijdcap aan de wilgen hing. Ze was zwaar teleurgesteld. Hard werken en goed je best doen bleken niet op te wegen tegen geld. Welcome to the real world.
Het meisje beschreef hoe frustrerend het is om je ziel en zaligheid te geven voor een sport, waarin je het steeds aflegt tegen mensen die voor veel
Eerlijkheid duurt vaak niet het langst….
Eerlijkheid duurt -helaas voor veel paarden- niet altijd het langst. Ik sta bij veel mensen bekend als nogal direct. Best gek eigenlijk, want diep vanbinnen ben ik een ontzettende conflictvermijder. Maar ik heb kennelijk een nog veel grotere hekel aan schijnheiligheid, dus als ik wat vind is dat op z’n minst van mijn gezicht of te lezen. Of ik zeg er wat van en dat komt volgens partner vooral door de intonatie meestal wat meer kras over dan ik het bedoel.
Gooi ik met deze blogs mijn eigen glazen in? Ik ben er door mijn omgeving wel eens voorzichtig op gewezen dat ik op deze plek nogal flink van leer kan
Kattenvrouwtje in spagaat
Midden in de nacht werd ik half wakker. Zo’n toestand waarin je zelf niet zo goed weet of je slaapt of niet. Ik voelde iemand aan mijn buik likken. En het drong nog net tot mijn benevelde brein door dat partner gewoon ronkend naast me lag…
We zaten de avond ervoor knus samen onder een dekentje. Boven het geluid van de TV uit hoorden we allebei geknaag ter hoogte van het plafond. Als je
Sensatieverhaal, deel 2
Er was dus een relletje over de drafsport. Maar er speelde nog wat. Uit mijn ooghoeken had ik, met name in Engelse paardenmedia, iets gelezen over een luchtballonnetje van de FEI. Deze overkoepelende paardensportclub was voorzichtig aan het aftasten of er draagvlak is om het gebruik van stang en trens en sporen op internationaal Grand Prix dressuurniveau facultatief te maken. Nogmaals voor alle duidelijkheid: je mag dan dus zelf kiezen. Het hóeft niet.
Ik zie de FEI als een nogal behoudende club, ik vond het verfrissend dat uitgerekend zij hiermee kwamen. Bovendien ben ik erg van keuzevrijheid, dus
Sensatieverhaal, deel 1
Op gang komen na een vakantie is zo slopend, dat je er bijna vakantie voor nodig hebt. Wat niet hielp is dat ik snotverkouden werd en daardoor dus met goed fatsoen geen interviewafspraken kon maken. Lesgeven ging wel, je staat tenslotte op ruime afstand in de buitenlucht. Het gaf me wel tijd om te broeden op twee dingen die ik met jullie wil bespreken.
Ik weet niet of ze in Frankrijk actiegroepen hebben die tegen paardrijden of sport met paarden zijn. In Nederland hebben we die wel en in mijn afwezigheid
Doffe ogen
Frankrijk is een prachtig land. Kennen jullie de rest van het gezegde ook? Op gevaar af dat ik de paar Franse mensen die ik ken onsterfelijk beledig, voel ik het wel zo. Of misschien komt het omdat ik en vakantie altijd een ietwat gespannen relatie hebben. Ik ging voor de inspiratie. Dat werd toch een beetje anders.
For old times sake heeft Engeland eigenlijk mijn voorkeur. De keuze was echter op Frankrijk gevallen wegens het weer. Het is op een motor – als
Even niet
Ik ben er niet.
Zoek maar even op: le Puy du Fou.
En daarvoor le Cadre Noir in Saumur.
Daar moeten jullie het deze week even mee doen. Als alles goed gaat
Guilty pleasure
Ik had al een heel stuk gemaakt over het jureren van de dressuur tijdens het afgelopen SGW weekend…foetsie. Nou doen computers niets zelf, dus ik zal wel ergens iets onhandigs hebben gedaan. Of er heeft weer eens een poes over mijn toetsenbord gelopen. Ik weet alleen zeker dat ik het nog niet had bewaard.
Het vervelende is dat ik nooit zo’n zin heb om iets twee keer te doen. Het kwam erop neer dat crossruiters niet van die zeikerds zijn en op een ontspannen