Zieleroerselen en voornemens

Kerst 2020. Dat hadden we ons toch heel anders voorgesteld met z’n allen. Zelfs ik, bepaald geen vakantie- of uitgaander, vind het af en toe saai. Waar zal ik het nu weer eens over hebben, want er gebeurt geen bal. En dan krijg je dus dat je je diepste zieleroerselen gaat uitstorten in een blog…

Zo ken ik je helemaal niet. Er spreekt een heel ander beeld van je uit dan hoe ik je meemaakt. Dat was de opmerking van een goede vriendin naar aanleiding van mijn vorige verhaal. Het was een lieve, enigszins geschrokken reactie. Had ze iets gemist? Ben ik eigenlijk heel depressief en weet ik dat goed te verbergen? Op haar maak ik altijd de indruk van die sterke vrouw, die het hoofd nooit laat hangen en tegenslag met veel energie te lijf gaat. Haar opmerking zette me aan het denken. Enig acteertalent is me inderdaad niet vreemd. Maar ik was wel echt verdrietig. Iemand die geen paarden heeft kan misschien niet helemaal inschatten wat de impact is, als er iets mis is.

Leven is soms een gedoetje

Ik heb wel eens eerder aangegeven dat mijn motto ‘am I fun to live with’ is. Ga nooit uit van het gedrag van anderen, probeer altijd zelf leuk, prettig, duidelijk in de omgang te zijn. Maar het zit ‘m in dat laatste, duidelijkheid. Congruentie, dus je niet anders voordoen dan je voelt/bent. Dus dat betekent ook dat als ik me k*t voel, en wie heeft dat nou af en toe niet, dat ik daar ook voor uitkom. Als je dat echter opschrijft, recht vanuit het hart, dan staat zo’n momentopname daar behoorlijk uitvergroot te schitteren. Tegelijkertijd geef ik toe dat ik heus wel eens geplaagd wordt door zwarte dalen. Schijnt een leeftijdsdingetje te zijn. Volgens mij is het nog wel te hanteren. Hoewel ik ze soms vervloek, zijn paarden ook uitstekende therapeuten. Al was het alleen maar dat je dus niet in je pyjama in je bed kunt blijven liggen. Leven is soms een gedoetje.

Dwingen werkt niet (blijvend)

We zitten weer middenin een lockdown. Het verbaast me hoe iedereen is gericht op consumeren. Als we niet naar de winkel kunnen, gaan we massaal naar de supermarkt. Ik zit hier niet te wachten op een virusdiscussie, maar is het niet het aloude verhaal dat je zelf moet nadenken? We doen iets niet omdat het niet mag? Dat lijkt de enige manier om gedrag af te dwingen. Bij paarden werkt dat niet. Ja, eventjes. Zodra ze de kans krijgen, springen ze uit de band. Alleen als ze iets zelf willen, is het blijvend. Het zijn net mensen. Je zou willen dat het niet hoeft met die restricties, omdat mensen zelf wel uitkijken om niet met het virus in aanraking te komen. Maar we kunnen kennelijk niet omgaan met zoveel vrijheid. Het gaat toch om de gedachte achter alle regels? Toch wordt er constant gezocht naar de gaatjes. Wat niet helpt is dat de logica van sommige maatregelen niet altijd helder is, maar dat dát dan dus als argument wordt gebruikt om zelf de regels te omzeilen, los van het potentiële besmettingsrisico. Ik doe het want hij doet het óók… In supermarkten komen ondanks alle beperkingen eveneens mensen bij elkaar. Als die echter ook sluiten en we krijgen voedselpakketten, breekt volgens mij de pleuris echt uit.

Lekker in de prut

Bij alle regels zit het verbod op privéles geven in binnenmaneges, terwijl ‘individuele begeleiding’ whatever that may be wel mag. Tja. Het wordt in den lande overal anders gehanteerd. Hier zijn de regels in de verenigingsbak strikt. Mij lijkt het risico klein als je als enige en op zeer ruime afstand van elkaar, desnoods met een oortje vanuit een juryhok privéles geeft. Evengoed staat menig instructeur nu dus noodgedwongen tot de enkels in een natte buitenbak.

Goede voornemens

Vrijheid en beperkingen, hoe gaan we ermee om. Wat dat betreft wordt het interessant om te zien hoe de nieuwe FEI regels uitpakken. Niet alleen mogen de tastharen niet meer geschoren, er is nu ook een verbod op het gebruik van achterbeenkappen in het springen en sporen met gekartelde rolletjes. Halleluja. Natuurlijk gaat dit niet om die toppers die hun benen stil kunnen houden, maar de wagonladingen wannabees, die denken dat ze met dezelfde spullen als (vul maar iemand in) net zo kunnen rijden. Overigens hebben die toppers een enorme voorbeeldfunctie en vraag ik me soms af of ze zich dit wel genoeg bewust zijn. Neem de eeuwig terugkomende discussie over het gebruik van bandages, die onlangs weer eens oplaaide. Gebruik hagelwitte peesbeschermers als je er zo nodig iets om wilt knopen. Gewoon niet meer doen, die stomme en bewezen schadelijke lapjes. Stop die dingen alsjeblieft in de kachel. Als eerste op een facebookfilmpje, gedaan door een paar topruiters. Kunnen die sporen er meteen bij. Goed voornemen?