Echt, ik ben zo trots op mezelf. Ik heb de afwasmachine gerepareerd. Een belangrijk apparaat in ons huis. Er liggen regelmatig stijgbeugels, bitten, springschoenen of andere hippisch gerelateerde zaken in. Als iets niet in de wasmachine of in de afwasmachine kan, gaat het in de vuilnisbak.
Gek genoeg vinden meeste apparaten dat niet leuk, paardenspullen schoonmaken. En partners ook niet, als je hun ondergoed of koffiekopje erbij doet. Teveel zand en haren. Maar dat was dit keer niet de aanleiding voor de storing.
Waar de gebruiksaanwijzing is, geen idee. Maar gelukkig is daar het internet. Om te beginnen ter verklaring van de raadselachtige icoontjes, die agressief flitsend melden dat er grote paniek is. Ik ben ervan overtuigd dat deze zijn bedacht door een man, anders zou ik toch zo wel kunnen ontdekken waar ze voor staan? Geloof me, het leek in niets op een kraan. Maar het was toch iets met watertoevoer of afvoer.
Tot mijn opluchting bestaan er tegenwoordig instructieve YouTube filmpjes. Door stap voor stap na te doen wat daar wordt getoond, kon ik als een ware Willem Bever een stuk kaaskorst uit een waterpomp verwijderen. Hoe die daar kwam is me een raadsel, want die moet dan door een zeer fijnmazig filter zijn geglipt? Je staat overigens wel als slangenmens met gynaecologenvingers en een zaklantaarn in je mond te klooien. Maar ik denk dat ik mezelf aardig wat monteurskosten heb bespaard met deze acrobatische ingreep.
Eerst even een waarzegger raadplegen…
Dergelijke zelf-dokter acties is met een machine nog één ding, op een paard toepassen is niet verstandig. Ik weet niet hoe jullie relatie is met je dierenarts, maar ik heb hele leuke in mijn omgeving en mijn vriendenkring. Die vinden het geen enkel probleem als ik ze raadpleeg over iets wat ik zie of meen te merken aan mijn paarden. Heel makkelijk ook dat je tegenwoordig filmpjes kunt sturen. Mijn eigen dierenarts zegt altijd dat hij liever een keer teveel onnodig wordt geraadpleegd dan achter de feiten aan te lopen. Het verbijstert me dat mensen soms bij best grote problemen eerst stalgenoten, goeroes en de buurman raadplegen, voor ze hun dierenarts bellen.
Je gaat toch niet zelf in je paard snijden…?
Wat dat zelf knutselen betreft heb ik ook grote bedenkingen bij mensen die na een weekendcursusje bekappen het mes in de hoeven van hun paard zetten. Een beetje randjes bijvijlen kan heus wel, maar laat nou het echte werk met regelmaat over aan iemand die daarvoor heeft geleerd. Het lijkt zo onschuldig als je weinig weghaalt, maar voor je het weet haal je de hele balans uit zo’n voet, wat doorwerkt in het been en de rest van het lichaam. Ik loop echt al lang mee en heb zoveel ellende gezien van hobbyisten met de beste bedoelingen. En nou zou je kunnen zeggen dat het repareren van een afwasmachine ook werk voor een vakman is, maar daarmee heb ik in het ergste geval alleen mezelf.
Drie weerberichten onder de knop
Het weer is ondertussen omgeslagen in een normale Hollandse zomer. Dat betekent dat veel ruiters aan buienradar zitten gekluisterd. Ik althans wel. Maar daar kun je voor een eiland niet echt op vertrouwen. Het gaat hier meestal net even anders dan de meteorologen denken. Het waait sowieso standaard veel meer dan opgegeven. Ik zag op mijn schermpje een dikke bui aankomen. Snel de rijbroek aan, eerst even rijden. Kan ik daarna weer achter de computer kruipen, het grote voordeel van kantoor aan huis.
Plaspauze
Paard uit het land neemt altijd even tijd in beslag, want DD heeft zichzelf een leuk kunstje aangeleerd. Hij gaat eerst even plassen en neemt daar uitgebreid de tijd voor. Het komt echter ook voor dat hij helemaal niet hoeft, althans niet erg nodig, maar wel zo gaat staan. Ik ben altijd blij als een paard plast voor het rijden, want een volle blaas kan lelijk in de weg zitten. Dus toen dat ooit per ongeluk gebeurde, heb ik hem daar uitgebreid voor beloond. Dat heeft hij goed onthouden. Zoals altijd wordt gedrag dat iets oplevert herhaald. Vandaar dat hij nu wijdbeens en gestrekt gaat staan, ongeacht of er wat komt. Tja. Je wil het ook niet ontmoedigen. Dus hij krijgt een paar minuten, afhankelijk van mijn geduld, wat volgens Frédéric Pignon nergens naar lijkt. Die zal gelijk hebben, maar als ik een tijdje voor paal sta ben ik er klaar mee. Het lastige is dat er af en toe wel een plasje komt.
Nat tot op mijn onderbroek
Maar goed, ik had hem binnen, hij zat uiteraard van top tot teen onder het zand, want op regenachtige dagen wordt er veel gerold. Tegen de tijd dat ik hem had opgezadeld was de lucht verraderlijk zwart. Ik had mijn voet nog niet in de beugel of de eerste spetters vielen. Voor ik het wist reed ik met een mopperend paard in een daverende bui. Nat tot in mij laarzen. Wat later bleek het de enige bui van de dag, want verder was het stralend…
Mijn grote dank gaat uit naar de donateurs van vorige week, met de vaak hele lieve berichten erbij. Schrijven is best een eenzaam beroep, maar jullie geven me moed en inspiratie om door te gaan!