Binnenkort gaat mijn partner een avontuurlijke reis maken. Daar moeten nog wat dingen voor worden aangeschaft. Omdat ik me bij voorkeur voortbeweeg op iets dat de potentie heeft om hard te gaan en waarbij evenwicht een belangrijk fenomeen is, stond ik me op een koude, maar droge dag in mijn motorpak te hijsen. En dat duurt bij de huidige temperaturen ongeveer net zo lang als het grondig poetsen en opzadelen van een paard.
Na een rit naar het midden van het land (wat is Nederland toch mooi jongens) kwamen we aan bij een grote outdoorzaak. Alsof je een kind loslaat in een speelgoedwinkel… Na een uur had hij nog steeds niet alle tasjes, riempjes, slaapmatjes en haspeltjes in zijn handen gehad. De kleding sectie was nog wel aan mij besteed, maar terwijl hij met een verheerlijkt gezicht in een bak onduidelijke slangetjes en klemmen stond te graaien, zag ik alleen het nut in van plastic opvouwbare wijnglazen. En ik bedacht me wat ik vroeger mijn ouders en later hem heb aangedaan, de keren dat ik ze wist te verleiden tot een bezoek aan een ruitersportzaak. Dat moet ongeveer net zoiets zijn geweest. De heerlijke geur van leer en nieuwe spullen… Het magische woord ‘sale’, waardoor je jezelf kunt wijsmaken dat je eigenlijk geld hebt overgehouden.
Onderbroek
Als je in zo’n uithoek woont als ik is een bezoek aan zo’n grote winkel een uitje. Dat deden we dan ook wel eens met een groep paardenmeiden. In no time was de zaak overgenomen door ons gekwetter, waarbij het niet zelden voorkwam dat er een of twee in onderbroek tussen de rekken doorhuppelden op zoek naar een andere maat of kleur rijbroek. Vrees niet, hoewel ik nog steeds een acceptabele maat dennennaald heb en door uren stallen uitmesten en vele kilometers te paard en op hardloopschoenen alles nog redelijk strak op z’n plaats zit, ben ik me terdege bewust van het voortschrijden der jaren, dus ik zal dat nu niet meer zo snel doen.
Winkelen
Ook ik heb het internetwinkelen ontdekt. En hoewel ik marktplaats een magisch instrument vind, ga ik voor paardensportspullen nog steeds liever naar een winkel. Niet alleen omdat het leuk is om tussen gelijkgestemde zielen rond te lopen, ik wil ook de pasvorm van een rijbroek voelen (waarom veranderen jullie die toch steeds, producenten? Mijn vertrouwde merk is ineens veel te wijd bij mijn knieën) of de stof van een dek. En dan eindeloos twijfelen tussen de ene of de andere kleur. Met mijn partner net zo zuchtend in de koffiehoek als ik afgelopen week. Zelfs als je echt, echt, echt niets nodig hebt is zo’n winkel een levensgevaarlijke plaats. Want er ligt altijd wel net dat bijzondere sjabrak, die afgeprijsde laarzen toevallig in je maat of toch op zijn minst die handige opvouwbare hoevenkrabber. De volgende keer ga ik eerst even googlen welke ruitersportzaken er op de route liggen als we weer op pad gaan…