Wie is die vrouw…?

Het is maandag en ik zit nog een beetje uit te dampen van het Horse Event…

Dat moet je vrij letterlijk nemen. De weergoden waren de organisatie dit jaar niet zo goed gezind. En dat is nog zacht uitgedrukt. Vrijdag heeft het nagenoeg onafgebroken gegoten. Ik ben als eilandbewoner vrij weersbestendig, dus mijn glimlach is niet van mijn gezicht geweken. Disney-vrolijk, zoals een goede vriendin placht te zeggen. En de dappere bezoekers die wel langs kwamen waren leuke mensen. Maar om nou te zeggen dat de boeken de deur uit vlogen…nee.

De terugreis begon avontuurlijk met een poging het parkeerterrein af te komen, dat in een soort modderworstelbad voor dinosauriërs was veranderd. Als één van de weinigen lukte het me zonder hulp van de enorme tractoren, weliswaar in 4wiel-laag.

Hoax

In de nacht van vrijdag op zaterdag deed ik geen oog dicht. Ik hoorde de regen tegen de ruiten kletteren, dus ik lag maar te woelen. Dus toen om 5 uur de wekker ging heb ik als eerste een straffe bak koffie gezet. Ik moest rond half 6 van huis om de eerste boot te halen, nog even de laatste facebook- en twitterberichten lezen. Net voordat ik wou afsluiten kwam er een nieuw bericht…Horse Event afgelast. Even dacht ik dat het een hoax was, maar al snel volgde de ene na de andere melding. Precies op tijd dus. Voor mij althans. Vrienden van ver die niet op social media hadden gekeken waren minder fortuinlijk. Het zal niet erg gezellig zijn geweest op dat verzopen parkeerterrein in Ermelo. Ik ben terug in bed gestapt, waar van slapen uiteraard niets meer kwam. Dus zo’n dagje thuis rondhangen was niet eens zo slecht. Ik heb werkelijks niets van enig nut gedaan.

Britt Dekker

In de loop van de dag kwam het verlossende bericht dat de zondag wel door ging. Het werd een prachtige dag. Leuke gesprekken, veel enthousiaste mensen en de boeken vlogen de stand uit. Veel bekenden ook, zoals de ouders van Britt Dekker die ik elk jaar daar tegenkom, hele leuke mensen. En ik had dezelfde avond al een lief berichtje dat iemand het kinderboek aan het voorlezen was en dat moeder en kind er beide niet mee konden ophouden. Ik heb een symbolisch eerste exemplaar uitgereikt aan Tineke en Imke. Ben ook erg benieuwd hoe kleine Joep het vindt. (Heb inmiddels een reactie van Tineke: keileuk!)

De uitreiking van de eerste ‘Begrijp je paard, begin bij jezelf’ aan Bas de Recht was helemaal een feest, want daarvoor hadden we zijn adorabele dochtertjes ingeschakeld. Die staan zelf ook op de foto’s in het boek. Bas en Amber hebben het boek op de literatuurlijst van hun opleiding NCSAH gezet, omdat ze het zulke belangrijke materie vinden.

Windkracht 10

De terugweg verliep minder fortuinlijk, want ik had een lekke band. Niet prettig, als je in je knappe kleren een laatste boot wilt halen. Het is gelukt, maar ik was niet erg gezellig qua humeur.

Als ik na zo’n evenement thuiskom, heb ik altijd een rare combinatie van adrenaline en vermoeidheid. Vandaar dat ik vanmorgen zowel mijn auto als mijn kantoor heb uitgesopt, waarna ik rillend van moeheid op een hondenkleedje ben gaan liggen, omdat de bank in beslag was genomen. Ik hoop dat ik, tegen de tijd dat jullie dit lezen, weer ben bijgetrokken. Het weer helpt ook niet echt mee. Slagregens, zojuist knallend onweer en een voorspelling voor windkracht 10. Welkom op Texel…

Gelukkig heb ik de nodige boekbestellingen binnen die ik moet afhandelen, dus indoor werk.

Oh, voor ik het vergeet: het emailadres info@TessavanDaalen.nl schijnt niet te werken. Gebruik dus even TessaTexel@gmail.com of facebook messenger als je ook wilt bestellen. Of kom langs bij onze stand als je op 1 oktober naar DressagePro Live gaat in Ermelo.

Matt Harnacke

De meest grappige gebeurtenis van het Horse Event? Ik stond voor de uitreiking van het kinderboek nog even op het trapje van de omroepwagen, toen bij de ingang van de ring een enorme ophoping van jonge meisjes ontstond. Ik vroeg Pam (de omroepster) wat er loos was. “Eén of ander beroemd model is er. Een jongen die ook voor Armani en zo heeft geposeerd”, wist ze te melden. “Oh, dat moet Matt zijn”, zei ik, wat me al verbaasde blikken opleverde. Ik heb namelijk onlangs Matt Harnacke geïnterviewd en heel gezellig wel een uur met hem aan de telefoon gehangen. Hartstikke aardige knaap. “Ken jij hem?” Dus brult Pam over de menigte: “Hey Matt…..” Hij kijkt op, ziet mij en roept enthousiast “Hi Tessa, so good to see you, I’ll come to say hi later…” Er viel een ijselijke stilte. De menigte, bestaand uit zo’n 500 tienermeisjes, draaide zich als één man om en keek naar mij met blikken die konden doden. Je zag ze denken: ‘wie is die vrouw?’ Of waarschijnlijk dachten ze: ‘waarom kent hij die ouwe taart…’ Riep Pam ook nog droog: “En ze heeft zijn 06 nummer…”

Hahahaha.