Ik houd niet van de feestdagen. De lichtjes vind ik leuk, maar de natte donkere kou kan mij gestolen worden. Helemaal omdat met het naderen van de jaarwisseling ons huis verandert in Israël versus Palestina.
Ik probeer andere voorbeelden te verzinnen, maar die schieten me nu niet te binnen. Als kat en hond gaat bij ons niet op, want die liggen hier vredig samen in een mandje, zelfs soms met een kip. Maar goed, je begrijpt hopelijk wat ik bedoel. Het is een soort gewapende vrede, met soms kleine erupties. En wat daarvan de aanleiding is: vuurwerk!
Ik heb een hartgrondige hekel aan vuurwerk. Ik snap de kick niet van een kortdurend verschijnsel dat zo veel stress en ellende veroorzaakt, vooral bij dieren. Zelfs hier op deze zeer afgelegen plek zie ik mijn paarden in elkaar duiken als er een verdwaalde toerist in de buurt zo’n flitsding afsteekt. Onze vorige hond Spetter probeerde rillend van ellende in een keukenkastje te kruipen, zo zielig. Partner heeft echter een heel andere mening. Hij vindt het vrijheid en onzin dat zoiets aan banden wordt gelegd. We staan hierin lijnrecht tegenover elkaar.
Alles wat je doet heeft een gevolg
Het gaat natuurlijk vooral om het principe ‘vrijheid’ en het meteen daarvan afgeleide: consequenties. Ik zag ergens een fraaie tekening van een ronde taart, die in punten was verdeeld. Iemand had in het midden een homp uitgesneden. Vrijheid om te kiezen wat je wil. Met consequenties voor de anderen. Want dat is natuurlijk het punt. Alles wat je doet (of niet doet) heeft consequenties. De vrijheid die je neemt om iets te doen heeft -hoe je het ook wendt of keert- een gevolg, dat op een bepaalde manier het leven (of de vrijheid) van een ander beïnvloedt. Ben je je dat bewust, ben je bereid om daar rekening mee te houden?
Dat moet toch kunnen…?
Is het afsteken van vuurwerk op zich een probleem? Als dat gebeurt met enig nadenken, zodat je niet meteen je vingers of een oog verliest, lijkt het misschien van niet voor het individu zelf. En je zou denken dat als dat op een bepaalde plek gebeurt, zonder dieren in de buurt (zijn die er in ons krappe landje?), er niets aan de hand is. De ervaring leert dat wij mensen niet zoveel consideratie met een ander hebben als het om onze eigen ‘vrijheid’ gaat. We kunnen daar helemaal niet mee omgaan, onder het mom van ‘dat moet toch kunnen’? Was dat wel zo, dan hadden we niet zoveel problemen. Je zou kunnen zeggen dat een klein groepje het verpest voor de grote, welwillende massa. En voorstanders van deze ‘vrijheid’ zeggen dat dan ook: pak die excessen aan en niet het onderwerp op zich. Je kunt in dit geval ‘vuurwerk’ vervangen voor ‘demonstreren’, om maar even een bruggetje te maken naar de actualiteit. Of voor idioot hard rijden op smalle weggetjes. Of voor van alles waarin een individu zijn of haar ‘vrijheid’ claimt, met soms grote gevolgen voor anderen.
Denk na bij wat je doet
Ben ik voorstander van het inperken van vrijheid? Absoluut niet. Vrijheid is iets dat we moeten koesteren. Maar er hoort wel wat bij. Great power comes with great responsabilities. Ik vind dat we te makkelijk omgaan met de consequenties en dat we de gevolgen van eigen handelen vaak bij een ander of een instantie proberen neer te leggen. ‘Ze moeten ook’… Nee, JIJ moet bedenken wat je doet. Om dit even terug te brengen naar het onderwerp: wil jij vuurwerk afsteken? Denk aan een sidderende hond die zich huilend probeert te verstoppen in een kastje, de paarden die in paniek raken en zich daar soms ernstig bij verwonden. Als je denkt dat ik dit overdrijf zijn er vast nog veel meer mensen in mijn timeline die je willen uitnodigen een kijkje te komen nemen op 31 december. Is jouw vrijheid dat waard?