Ik heb een kast vol hele mooie kledingstukken. Echt prachtige jasjes, leuke jurken, rokken, broeken, bijpassende schoenen met hakken. Maar wat is de dagelijkse praktijk? Ik stap steevast elke ochtend in de dichtstbijzijnde rijbroek. En met het weer van de laatste tijd met een dik vest en lompe stallaarzen.
Een rijbroek is voor mij toch het meest praktisch. Ik zet de paarden wel eens buiten in een andere broek, maar er ziet er altijd wel één kans om zijn neus aan mijn schone kloffie af te vegen. Meestal is dat een liefdevol gebaar, dus het vertedert me eerder dan dat ik denk aan de gestempelde neusafdruk of, als het de honden of katten betreft, kwijl van ander kaliber. Of pootafdrukken. In het niet zo verre verleden had ik nog wel eens een afspraak buiten de deur. Soms waren er dagen bij dat het een modeshow leek, zo vaak ging ik van rijbroek naar knap pak en terug. Ik heb meestal niet-naar-paard-ruikende schoenen en een schone jas achterin de auto klaarliggen. Met al dat digitale vergaderen is dat anders. Jullie dachten dat ik er helemaal keurig bij zat? Vergeet het maar. De onderste helft ruikt naar paard.
Doet niks voor seks appeal
Een rijbroek zit lekker. Het rekt en is gemaakt om in te zitten. Ik vind ze er ook best leuk uitzien, met uitzondering van de waterdichte incontinentiebroek. Die overigens ook heerlijk zit (althans het oude model) maar, daar moet ik mijn partner in gelijk geven, niks doet voor de seks appeal. Toch draag ik ‘m graag en ben ik aan het einde van de dag te lui om ‘m te verwisselen voor wat anders. Gevolg is een kringloop, want wat ligt er het dichtst naast mijn bed…juist.
Ik heb soms ineens een bevlieging dat ik wat anders aan wil. Helaas zijn dat ook vaak de dagen dat de paarden besluiten om door de draad te knallen. Of dat er toevallig net onaangekondigd werklui komen die ergens bij moeten. Waarna ik mezelf schaak in een panty met grote laarzen aan, mijn rok omhoog houdend voor prut of andere bedreigingen, mezelf verwensend dat ik niet wat handigers heb aangetrokken.
Een zwak voor groen
Ik heb een paar lievelingsrijbroeken die door veelvuldig gebruik niet meer zo knap zijn. Het is net als spijkerbroeken, ze zitten het lekkerst als ze bijna van je kont gerafeld zijn. Maar als instructeur ziet dat er niet uit, vind ik. Je moet toch minstens met kleding die heel is verschijnen. Dus ben ik me vorig jaar in een uitverkoop te buiten gegaan aan twee nieuwe rijbroeken, waar je me tegenwoordig in kunt uittekenen nu het iets boven vriespunt is. Van spijkerstof, past overal bij. Maar nou verscheen er in mijn timeline een reclame van een prachtige olijfgroene rijlegging. Ik als roodharige heb een zwak voor de kleur groen. Maar een legging… Ik kon me ook niet voorstellen dat dat lekker zit op een paard. Ik had visioenen van iets slaps waar je knieën aan de waslijn nog in staan. Het leek me een mooie vraag voor facebook.
Kikkerbillen
Dat heb ik geweten! Een zee aan reacties, met duidelijk twee kampen. Van ‘het zit heerlijk’ tot ‘groot risico op zichtbare hanglippen’ en ‘daar wil je toch niet dood in worden gevonden’? Ik moet zeggen dat ik sterk neig naar het laatste, helemaal met mijn gewoonte om die rijbroek vervolgens ook de hele avond aan te houden. Ik weet dat ik al ben getrouwd, maar dat kan ik hem toch niet aandoen? Groen of niet. Dus tot behoud van de gemoedsrust op stal en mijn huwelijk houd ik het voorlopig even bij de rijbroeken.
Het brengt me wel gelijk op de volgende facebook-vraag. Bestaan er ook stallaarzen die niet na één jaar lek zijn…? Geen idee of mijn paarden uitzonderlijk sterke, leer- en zool-vretende urine hebben. Ik heb echt alle merken al geprobeerd, maar ik red het nooit langer dan 12 maanden met droge voeten.
Over billen gesproken, ik deed trouwens nog één andere ontdekking: onze katten hebben Frans bloed. Iedere ochtend vind ik één of meerdere toegetakelde kikkers in de gang, ontdaan van hun billen. Nou ja, beter dan vogels. Dat functioneringsgesprekje heeft toch effect gehad.
Oh en DE PAAL STAAT ER NOG!