Ik ben groot voorstander van de circulaire economie. Daarom zijn marktplaats en de koninginnemarkt – excuses, ik kan er maar niet aan wennen: koningsmarkt- zeer aan mij besteed.
Ik ben op zich zuinig op mijn spullen. Vandaar dat ik in drie dagen Texelweekend een reserve witte rijbroek uit de kast trok die echt, serieus, zonder liegen, dertig jaar oud is. We hebben veel meegemaakt, die broek en ik. Internationaal gestart, tegen Carl Hester gereden, opgetreden voor duizenden mensen. De broek van het merk Pikeur was echter zo vaak gewassen, dat het elastiek het had opgegeven. Dus toen ik probeerde te gaan zitten, bleef ik hangen in de pijpen…. ik had trouwens ook rijlaarzen aan die ik in 1998 heb gekocht, vlak voor onze verhuizing naar Engeland. In die tijd had je nog geen ritsen, dus het zijn ouderwetse kachelpijpen. Het nadeel was dat ze zich zaterdag in de hitte helemaal vacuüm zogen en ik na afloop bijna een uur werk had om ze uit te krijgen. Ik was even bang dat de laarzenknecht zou breken en ik ze los moest snijden.
Vaarwel, mijn vriend…
Toen ik na het Texelweekend de berg wasgoed wegwerkte, moest ik even slikken. Mijn oude vriend had het opgegeven. Het leer was zo gaar, er zat een groot gat in. En dat terwijl de eveneens best oude nummer 1 broek eerder op de dag ook al een hechting nodig had.
Nieuwe rijbroeken zijn duur. Ik heb dat er voor over, als ik ze bijna dagelijks draag. Maar dat is met de witte exemplaren zeker niet het geval. Ik ben wel van plan om nog een paar keer de ring in te gaan, zeker nu het zo goed ging in de kür. Maar niet nog dertig jaar, dus om nou weer een peperduur nieuwe exemplaar aan te schaffen, daar ben ik te knierterig voor. Marktplaats is in zo’n geval een uitkomst. Er zijn altijd mensen die stoppen met de sport. En het helpt dat ik een klein maatje heb, want er zijn ook altijd mensen die ergens uit zijn gegroeid. Er is dus een tweedehandsje onderweg, van een goed merk.
Te vies om aan te pakken
Mijn partner vindt overigens dat ik lang niet op alles zuinig ben. Ik heb bijvoorbeeld niet zoveel met auto’s en trailers wassen. Zeg maar niets. Mijn buurman, die vrachtwagenchauffeur i
s en vorige week met zijn dochtertje bij de kür kwam kijken, liep na afloop mee naar het parkeerterrein. Hij keek vol afgrijzen naar wat er achter onze auto hing. ‘Zet ‘m straks maar even bij mij neer, dan was ik hem voor je’, zei hij. Twee dagen later stond er een blinkende trailer in de schuur. En nee, het is MIJN buurman, jullie mogen hem niet hebben.
Tompouce
Ik heb ook weer genoten van de jaarlijkse koningsmarkt. Ik stond bij een rek met kleding te kijken naar een leuke crèmekleurige jurk. De verkoopster zag het helemaal zitten, maar maat 42 is voor mij echt veel te groot. ‘Wacht maar tot je de veertig bereikt’, zei ze. Tja, dan kan de dag toch eigenlijk niet meer stuk hè?
Het is bijna een jaar geleden dat mijn moeder is overleden en gek genoeg mis ik haar het meest op momenten als dit. Het was een soort van traditie om na een rondje koopjesjagen bij haar tompoucen te eten en de schatten te showen. Die tompoucen hebben we evengoed gedaan. Mam, als je dit ziet, het was weer een topjaar. Twee jasjes, een bloes en een te gekke trui…
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.