Het kabinet is gevallen en de hitte-discussie in de paardenwereld vierde weer hoogtij. Van beide word ik niet warm. Van lokale politiek wel een beetje, maar om verkeerde redenen.
Aan een van de vele praattafels zag ik verbeten mannen, maar vooral ook vrouwen uit de politiek elkaar afbekken met nauwelijks verholen woede. In mijn ogen niet de juiste gemoedstoestand om ons land te leiden. Ik krijg daar geen vertrouwen van. Ik vind al die boosheid geen basis voor gezonde discussie over hoe nu verder. Je weet wel, emotie en ratio, dat zijn twee sporen die van elkaar weg lopen. Dat gesnauw is zo niet productief.
Los nou eerst echte problemen op
Op Engelse scholen is leren debatteren een vak. Kunnen we dat hier ook invoeren? En kunnen we dan meteen ook eens beter uitleggen dat het bij gemeentepolitiek belangrijk is om je teen in de lokale samenleving te steken in plaats van koppig vol te houden aan je ego en eigen idee? Dat Texelaars het belangrijk vinden als je over je partijpolitieke schaduw kunt heenstappen in plaats van alleen maar star met je eigen matties meestemmen? Een goed argument is een goed argument, ongeacht van welke zijde of kleur. Als een overgrote meerderheid van de bewoners het waanzin vindt om miljoenen te steken in een cultuurpaleis voor slechts een paar gebruikers, dat ook nog eens een vreemde vorm van concurrentievervalsing voor bestaande commerciële podia vormt en dat zoveel malen duurder uitvalt dan gedacht, waarom ga je daar dan mee door? Te ver heen? Welnee, er is altijd een weg terug. Hoeveel gebruikers hebben we het over en wat zijn dan de uitgaven per persoon? Ik vind dat schrikbarend hoog. Als we dat geld steken in opkopen van vakantiehuizen en daar huisvesting voor bewoners van maken, hebben we in één klap een echt groot probleem opgelost. Lijkt mij nuttiger dan muzieklesruimte à een ton per toeteraar.
Dit staat niet voor dé Texelaar
Nog even een lokale doorn in mijn oog. Er is een bureau ingeschakeld voor ik weet niet hoeveel geld om de mening van de Texelaar te peilen voor de toekomst, in het kader van de omgevingsvisie. Men is voortvarend aan de slag gegaan met kaartjes die je kon insturen, een inspraakmoment met openbare interviews op de markt (waar werkende mensen op dat tijdstip niet komen), een avond die qua datum ongelukkig was gekozen en op de OSG (waar leerlingen in klasverband wel mee moeten doen). De opgetogen aangekondigde respons is daardoor ruim 400 meningen. Op meer dan 14.000 inwoners. Iets van 2,8 procent, waarvan door de opzet het merendeel scholieren. Ik mag toch hopen dat dit niet als representatief wordt meegenomen? Wil je serieus peilen, dan moet je met concrete vragen van deur tot deur. Kost ook, maar levert meer op.
Ik had moeten afzeggen
Een probleem waar de gemoederen in de hippische wereld over oplopen: hitte. Ik werd aangesproken dat ik als verdediger van paardenwelzijn in dit tropische weekend zelfs twee keer was gaan jureren. ‘Ze’ hadden wedstrijden moeten afgelasten, ik had moeten afzeggen. Want in zo’n geval wordt de verantwoordelijkheid altijd graag bij een andere partij gelegd. Wel, de eerste was een avondwedstrijd op een open vlakte, niet ver van zee. Wel warm, maar er stond wind. De andere was nog dichter bij zee, maar in een bos met schaduw. En het ene paard is het andere niet. Mijn Davy ging pas echt lekker bij 25 plus. Sommige Friezen (lang niet allemaal) of koudbloedtypes gaan klinisch dood van zomerhitte, maar met een beetje Arabisch bloed begint het feest dan juist. Je kent je eigen paard toch? Vervoer is misschien wel een issue, maar als je een trailer hebt die je voor en achter kunt openzetten tijdens het rijden, dan waait het lekker door. Wel paard eruit op de locatie en in de schaduw staan. Te heet? Waar zet je ‘m thuis dan neer? Daar is het toch ook warm? Er zijn tegenwoordig veel vrachtwagentjes met airco, waarin ze koeler staan dan buiten.
Gesmolten in het juryhok
Ja, ze krijgen het warm tijdens het rijden. Daar houd je dan dus rekening mee. Kort losrijden, niet pushen. Als een paard oververhit raakt, stopt hij met lopen. Dus als het echt niet gaat heb je dat in de training al gemerkt en ga je niet op wedstrijd. Bravo voor alle afmelders, zo hoort het. Zelf verantwoordelijkheid nemen en niet afschuiven op een organisatie. Kom je wel, dan heb je reden om aan te nemen dat dat kan. Ego of eigenwijs? Je paard geeft het antwoord, dan loopt hij niet. Luister daarnaar in plaats van iemand anders voor je karretje te spannen, zodat je een excuus hebt om niet zelf te hoeven nadenken. Nee, als je ergens medelijden mee wilt hebben, dan met die arme wedstrijdsecretaresses die in een ouwe caravan zitten te zweten. En met juryleden, soms wel in de brandende zon. Maar ja, ook dat is eigen verantwoordelijkheid hè.