Sommige dingen gaan je makkelijk af en andere moet je moeite voor doen. Is dat een verklaring voor talent?
Bij schrijven hoef ik nooit na te denken. Het rolt uit me, zoals andere mensen praten. Dat wil niet zeggen dat je dan zomaar als schrijver aan de slag kunt. Ook ik heb daar hard voor moeten studeren. Je moet wel leren hoe je een verhaal hoort op te bouwen, zodat er kop en staart aan zit en het ook aantrekkelijk is om te lezen. Daarnaast is het wel handig als je weet hoe je iemand moet bevragen, zodat je het beste verhaal eruit krijgt. Het gaat dus veel verder dan het simpelweg in de correcte volgorde intypen van lettertjes. Je moet kunnen praten en vooral luisteren. Oók naar wat er misschien juist niet wordt gezegd.
Schrijven is een vak
Rekening houden met de doelgroep is nog zoiets. Ik ben dol op dierenartsen en wetenschappers, maar als het op schrijven aankomt maken sommigen me horendol. ‘Ik heb gestudeerd, dus ik kan zelf wel een stukje schrijven.’ Jaja. Om dan met een onleesbaar verhaal aan te komen, waarbij de doelgroep in zin twee al afhaakt. Wel, ik heb óók gestudeerd en schrijven is een vak. Mijn vak. Dus vertel gewoon het gedeelte waar jij goed in bent en laat mij dan de rest doen. En respecteer dat ook.
Ego uit het raam
Goed research doen, ook al denk je thuis te zijn in een onderwerp, hoort erbij. Ik ben ‘oldschool’, dus ik weiger iets af te doen met een vaak verkeerd vertaald stukje van een onduidelijke bron, dat van het wereldwijde web is geplukt. Trouwens, één bron is geen bron. De telefoon pakken om iets te checken is dan misschien heel ouderwets, het heeft me veel opgeleverd. Je stukken terug laten lezen voor plaatsing is een kwetsbare zaak. Iemand vragen om een mening is het krijgen ervan. En als dat dan gaat om een verhaal waar je je ziel en zaligheid in hebt gelegd, is dat soms even slikken. Maar ik geloof er in dat door gedeelde expertise een beter eindproduct ontstaat. Dus kill your darlings en gooi je ego uit het raam.
Middelmatige ruiter
Op paardengebied heb ik ook talenten. Om het gevaar af te wenden dat dit stukje als ‘onuitstaanbaar’ wordt afgedaan: rijden is er niet één van. Dat kwam me echt niet aanwaaien. Ik heb alle mogelijke fouten gemaakt (en doe dat nog) en het geluk gehad mensen (en paarden!) op mijn pad te treffen die me met veel geduld van alles hebben bijgebracht. In het zadel ben ik echt geen topper en zeker geen natuurtalent. Ik heb handigheidjes en gevoel ontwikkeld. En nog leer ik bij. Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat ik nogal eens bij toppers mag meekijken of met hen in gesprek kan. Ik zuig die kennis op, probeer van alles uit op mezelf en leerlingen, die het meteen merken als ik weer eens ergens mijn licht heb opgestoken. Sommige dingen neem ik dankbaar op in mijn eigen repertoire. Andere passen me niet zo en gebruik ik niet of nauwelijks. Maar erover berichten doe ik graag. Want kennis delen, zowel schriftelijk als mondeling, is mijn lust en mijn leven. Ik denk dat lesgeven wel één van mijn talenten is. Ik doe dat met ziel en zaligheid. Het is geweldig om samen ergens naartoe te werken, waar paard en ruiter allebei happy van worden. Die momenten van harmonie die je ziet ontstaan, kippenvel krijg ik daarvan.
Stuurboord
Nog één ding waar ik absoluut geen talent voor heb en wat me bij dat lesgeven soms een beetje in de weg zit. Ik weet het verschil niet tussen links en rechts. Er zit ergens in mijn hoofd iets verkeerd aangesloten. Ik weet het wel, als ik erover mag nadenken. Maar roep ‘links’ tegen mij en ik heb geen idee welke kant ik op moet. Ik leer proeven altijd goed uit mijn hoofd, maar heb voor de zekerheid op de duimen van mijn witte handschoenen een L en een R geschreven. Het kan tot grote verwarring leiden. Ik los het zelf op door over ‘binnen’ of ‘buiten’ te praten, wat dan in appuyementen weer wat nadere uitleg vergt. Gek genoeg heb ik het niet met ‘stuurboord’ en ‘bakboord’. Dat weet ik blindelings. Maar daar hebben leerlingen vaak weer wat problemen mee…