Sinterklaas is ook een paardenman

Ik rijd de diagonaal op om een wissel te maken. DD geeft teveel gas, dus ik houd hem met twee handen iets aan, om terug te komen in tempo. Want als hij voorwaarts stormt, loopt hij van het achterbeen af en wordt het zweefmoment korter. Het is dan alsof hij over een drempeltje valt en daardoor dus eerder zijn voeten aan de grond moet zetten, om niet op zijn neus te vallen. Voor een wissel heb je zweefmoment nodig, want dat ‘om’ kan alleen in de lucht. Terug dus. Maar het is druk in de bak, ik ben wat afgeleid en de ‘ho’ komt wat ongelukkig door. Ik merk dat het niet helemaal lekker gaat en de galop voelt daarna vreemd. Als ik hem terugzet in draf wordt het duidelijk: kreupel.

Beteuterd

Wat er op zo’n moment door je heen gaat als paardenmens is lastig uit te leggen. Bezorgdheid, teleurstelling, ‘help, hij heeft zichzelf aangetikt’,  ‘oh nee, hij zal toch niet iets ernstigs hebben’, stik, ik was net zo lekker bezig en wou nog de pirouetten doornemen… Even rustig stappen dan maar en nogmaals oppikken, want misschien was het slechts een kleine mispas. Maar nee, hij is en blijft onregelmatig.

Ik stap er snel af en sta ernaast met een beteuterd gezicht. Even kijken of ik iets aan zijn benen zie. DD heeft nogal stevige stampers. Zijn benen zijn vies, want hij kwam vers uit de wei, maar mooi koel en strak. Terwijl ik erlangs voel, tilt hij braaf zijn voeten op. En dan zie ik het: de buitenste tak van zijn linker ijzer staat zo krom als een springveer van een paralympische hardloper. Hij heeft met zijn achterhoef op het randje van zijn voorijzer getrapt.

Het volgende probleem dient zich aan

Gelukkig heeft onze onmisbare hoefsmid Ton de volgende dag een gaatje in zijn drukke schema en zit het ijzer er in no time weer keurig onder. Probleem opgelost. Pfew. Was alles maar zo simpel te verhelpen. Ik zit met nog een ander probleem: mijn zadel. Daar is iets mee. Of mijn paard verandert ineens van model, dat kan natuurlijk ook. Maar het ligt niet lekker meer. Te laag op de schoft. Die had DD bijna niet. Hij is altijd een soort ronde ton geweest. Al een tijdje worstel ik met het feit dat hij, vooral in galop, niet genoeg omhoog komt voor. Natuurlijk komt dat ook omdat hij het verder ondertreden met die enorme lange achterbenen lastig vindt. Het is nogal een hefboom, zo’n been. Maar hij is zo werkwillig en bereidwillig, dat ik al wat langer eraan twijfel of dat nou het enige beletsel is. Toevallig voelde ik laatst de ruimte in de kamer, tussen zijn rug en het zadel. Die is verdacht klein. Het is niet denkbeeldig dat de bovenkant van een wervel het leer raakt als hij zich opbolt. Hoe lang dat al zo is? Tja. Ik controleer dat niet dagelijks. De zadelpasser komt twee keer per jaar langs en is in het najaar nog geweest.

Tijden veranderen

Ik ben nog van het tijdperk dat je een zadel kocht uit het rek van de ruitersportzaak, waarbij je hooguit controleerde of je er zelf wel lekker op zat. Hoe het mogelijk is, is me nu een raadsel, maar met zo’n zadel heb ik toch echt internationaal leuk meegedaan. Tijden veranderen en wat dit betreft is dat maar goed ook. Helaas paste mijn geliefde KN niet op dit paard. En de Euroriding die daarna voor Socrates kwam ook niet. Voor DD was een Kent & Master de beste optie, ook wegens de verwisselbare boom, waar we vier keer dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Ikzelf vind het niet heel erg lekker zitten, maar we redden ons ermee. Tot nu dan, althans.

Met de wetenschap in het achterhoofd dat er misschien iets niet goed zit, rijd je toch niet zo lekker. Na ruggespraak met mijn zadelmaker heb ik de onderpad van Socrates even erbij gepakt. Dat was echter geen succes. Ik heb het echt een paar keer geprobeerd, maar daar werd DD niet vrolijk van. Hij is nogal duidelijk, als iets hem niet zint. Als blikken konden doden, had ik hier nu niet gezeten.

Wensenlijstje voor Sinterklaas

Het wachten is nu op mijn zadelmaker, die toevallig eind deze maand in de buurt is. En dan? Ik vrees het ergste. Andere zadels passen zit bij mij in de categorie naar de tandarts gaan of je auto een grote beurt laten geven: het valt meestal niet mee of doet op zijn minst ergens pijn (meestal in je portemonnee). Ik ben heel braaf geweest, dus mijn hoop is gevestigd op sinterklaas. Da ’s tenslotte ook een paardenman, die het belang van een goed zadel vast begrijpt…

ps. Het debat met Job Cohen was hartstikke leuk. Je kunt het terugkijken via Texel Kijken en Luisteren. Tweede hoogtepunt deze week was het uitkomen van het nieuwe boek van collega Afke. En ik sta erin… Ik bloos ervan! Maar als je dus nog wat zoekt voor sinterklaas….