Ineens was het vijftien graden kouder. Een Siberische dag, waar ik eerlijk gezegd niet op had gerekend. Ja, ze hadden in het weerbericht wel gezegd dat het onder nul werd, maar dat geldt meestal niet voor de Waddeneilanden.
Zeeklimaat hé, dus als ze in Winterswijk schaatsen, bergen wij net de strandstoelen op. Maar het weer is al een tijdje in de war en zo keek ik dus ’s ochtends vroeg verbouwereerd naar een wit bevroren weiland. Om me meteen lichte zorgen te maken over de waterleiding. Gelukkig had ik de dag ervoor de winterdekens al opgedaan, wegens de schrale oostenwind. Op stal bleek alles in orde, het water liep nog. Het was koud, maar wel prachtig buiten. Nauwelijks wind, spectaculaire lucht. Het leek wel een kerstkaart. Snel opzadelen voor een ritje dus maar.
Bonte bom
Het was deze week eigenlijk tijd voor de zes weken-controle, maar de kliniek belde of het een week later kon in verband met drukte. Tot die tijd moet ik het huidige regime (stappen en een beetje simpel draven) volhouden. Dat doe ik braaf, maar valt me niet mee in de bak, zeker niet met die kou. Bonte reus verandert dan namelijk in bonte bom. Hij wordt zo scherp als een snaar. Normaal laat ik hem dan even een kwartiertje galopperen tot hij weer bij zinnen is. Maar ja, dat mag nu dus niet. Dat betekent tactisch managen. Draven, helemaal als dat ‘simpel’ moet blijven, houdt hij met gemak uren vol. Daar koelt hij niet erg van af mentaal. Sterker nog, daar wordt hij juist vrolijker van. Ik moet dan alle zeilen bijzetten en met op de juiste moment stappen proberen hem op aarde te houden. De nekriem is menigmaal mijn redding geweest en helemaal geen galop is niet gelukt.
IJskoude vingers
Buiten met een vriendje blijft hij veel rustiger. Dan heeft hij genoeg te zien. En met dat ijzige weer is de bodem in het bos meestal wat langer goed te doen. De waterdichte regenrijbroek (geweldige uitvinding!) ziet er misschien niet al te flatteus uit, maar is ook in dit soort omstandigheden lekker warm. En, niet onbelangrijk, geeft ook goed grip. Ik heb ook van die speciale winterrijbroeken, maar die zitten nogal glad vind ik. Ook niet erg fraai, maar wel warm zijn mijn Rambo laarzen. Jassen heb ik in allerlei soorten. Het enige wat maar niet wil lukken is een paar echt goede winterhandschoenen… Warm, maar met grip. En dan niet stuk in drie weken. Fleece is waardeloos, daar waait alles dwars doorheen. Ik heb al allerlei soms best dure merken geprobeerd, niks was perfect. Dus als nog iemand rijk wil worden met een gat in de markt… Ik bedoel, we laten mensen ruimtewandelingen maken om ingewikkelde technische reparaties aan een spacecenter uit te voeren, waar het ook niet echt lekker is qua temperatuur. Dan is een paar warme maar flexibele handschoenen met grip toch een eitje, zou je zeggen? Ik weet dat er verwarmde exemplaren bestaan, ooit zelfs gehad. Maar dat vreet batterijen. En ik vond ze nog steeds te dik.
Ik zit op een trampoline
Wat ook nog een dingetje was, was het zadel. DD is nogal duidelijk als hem iets niet bevalt. De laatste keer dat de zadelmaker er was, was hij net geblesseerd en mocht ik er niet op. Ze heeft wel even gekeken en wil er een kleinere boom in zetten. Maar ja, dan moet ik er op om te testen of dat hem goed zit. Ik merkte afgelopen week al dat hem iets niet bevalt aan het zadel. Hij keek als een augurk als ik ermee aan kwam. Voor vertrek van het koude ritje kreeg ik van hem overduidelijk te horen dat hij niet blij was. Uit nood maar een pad eronder gedaan, wat eigenlijk niet mag bij het flexibele type zadel dat ik heb. Dat vond hij fijn. Ik alleen niet zo. Hij wordt er nog twee centimeter hoger van. En hij gooit toch al hoog op, maar hiermee word ik helemaal iedere stap gelanceerd.
Afschieten…?
Nog effe terug naar die wolven van vorige week. Er was iemand die dacht dat ik suggereerde dat ze dan maar afgeschoten moesten worden. Lezen blijft moeilijk, merk ik wel vaker. Dat stond er toch echt niet. Waar die persoon wel gelijk in had, was dat ik geen oplossing aandroeg. Nou wist ik niet dat het verhelpen van wereldproblemen op mijn to-do lijst stond, maar ik doe dat graag hoor. Kom maar op. Wat die wolven betreft: vangen. Het zijn kuddedieren, dus zorg dat ze als familie bij elkaar blijven. Zet ze uit op plekken ver weg, waar echt nog sprake is van ongerepte natuur. Siberië of zo. Laat me wel even weten welke handschoenen je daarbij hebt gebruikt, want als je daar geen kouwe vingers had, zijn ze vast ook tegen een Texelse winter bestand.