Terwijl de Russische tanks door de straten rollen van een dorp dat aan Europa grenst en Nederlanders zich vooral druk maken over The Voice, staat de paardenwereld er weer gekleurd op. Ik doel op de TV uitzending over de Duitse springstal van Beerbaum. Het gaat om voorbeeldfuncties en rolmodellen. Hoe bewust ben je je daarvan?
Iedereen heeft tegenwoordig de mogelijkheid om de onderzoeksjournalist uit te hangen. We hebben immers allemaal zo’n ding in onze zak, waarmee we foto’s en filmpjes kunnen maken. En als we de hele wereld al deelgenoot maken van welke maaltijd we die dag nuttigen, dan is het plaatsen van ander sappig beeldmateriaal natuurlijk helemaal een kick. Het heeft voor- en nadelen. Het zorgt ervoor dat er dingen aan het licht komen die anders verborgen zouden blijven. Het zorgt er soms ook voor dat dingen uit hun context worden gehaald, waardoor iemand publiekelijk aan de schandpaal wordt genageld terwijl er niets aan de hand is, maar die vervolgens nooit meer van dat stigma afkomt, omdat via het internet zelfs vage roddels tot in lengte van jaren naar boven blijft komen. Wil ik met deze waarschuwing afdoen aan de gebeurtenissen van afgelopen week? Nee, allerminst. Ik vraag me alleen af of jullie je er bewust van zijn dat je op je eigen kleine schaal misschien ook een rolmodel voor iemand bent.
Gewoon helemaal niet doen
Dat topruiters zich daarvan bewust zijn zou je denken, maar kun je je afvragen als je de berichtgeving over Beerbaum volgt. Het spitst zich nu toe op de vraag of wat er op de vage beelden is te zien echt strafbaar is. In mijn ogen even plat gezegd juridisch gemiereneuk. Er zou toch sowieso niets moeten gebeuren wat dit soort twijfel opwekt? Laten we niet heiliger doen dan de paus, er wordt overal wel eens een dreun uitgedeeld waarvan je je kunt afvragen hoe terecht dat is. Maar of een paard dat springt wordt aangetikt met een balk of een bamboestokje, het zou toch beide niet moeten gebeuren als je integer traint? En het idee dat je dit achter gesloten deuren dus wel kunt doen is helemaal de omgekeerde wereld. Het gaat er natuurlijk niet om of je wel of niet wordt betrapt. Het gaat erom dat je het niet doet. Omdat je het verderfelijk vindt om een paard zo te behandelen. Iets met fatsoen van binnenuit, niet omdat je de kans loopt dat iemand je ziet.
Slimmer trainen
Ze doen het nou eenmaal niet voor een suikerklontje, zei een bekende trainer ooit. Dat klopt. Als je het echt helemaal aan een paard overlaat, wil die liever met vriendjes in de wei staan. Maar een paard is wel in voor leuke spelletjes, zo leerde de Frédèric Pignon mij. En dat is wat je gebruikt als je slim traint. Je probeert een paard zelf te laten kiezen, uitvogelen wat je wilt en dan beloon je als hij het goede doet. Op die manier wordt het voor hem een leuke uitdaging om oplossingen te zoeken. Daarvoor moet je dus wel enig verstand hebben van correct belonen, oftewel druk weghalen op het juiste moment. En dat vergt weer controle over je eigen lichaam, zodat je er niet per ongeluk te lang aan blijft trekken of knijpen. Heb je die kennis, dan weet je dus ook dat een verkeerd gebruikte hulpteugel ervoor zorgt dat die druk niet snel genoeg (of helemaal niet) weggaat, zodat de beloning uitblijft en een paard iets niet meer doet uit vrije wil, maar uit dwang.
Ik heet ‘Klootzak’….
Ik zie mezelf niet als rolmodel. Maar misschien moet ik daar toch nog eens bewuster over nadenken. Het kan best zijn dat er een ponymeisje kijkt als dat grote bonte gevaarte in de enorme uitgestrekte draf die hij heeft over de diagonaal komt. Nou ben ik altijd nogal van het positief benaderen van mijn paarden en heb ik een hekel aan gemopper als je erop zit. Dus dat voorbeeld geef ik zeker mee. Een bevriend en kundig trainer zei onlangs dat hij een paard kende dat dacht dat hij ‘klootzak’ heette. Volgens mij denkt DD dan dat hij ‘knappe jongen’ heet. Het is maar één dingetje, maar wel iets dat ik wil meegeven. Als we allemaal zo goed weten hoe het wel moet, draag dat dan uit in het openbaar. Wie weet wie dat oppikt. Het scheelt mij nog tijd ook. Ik rijd regelmatig rond op een paard met modderbenen. Zien ze tenminste meteen dat die van ons elke dag in de wei staan…