Roddelen schijnt volgens sociologen het smeermiddel van de samenleving te zijn. Tot op zekere hoogte althans. Daar waar het doorslaat in kwaadsprekerij en stemmingmakerij heeft het een negatief effect.
Valt het jullie ook zo op dat veel paardenprofessionals als eerste beginnen met het afkraken van hun vakbroeders en -zusters? Het overkomt mij maar zelden dat iemand met hetzelfde vak zegt ‘goh, dat was toch een hele goeie zadelpasser/dierenarts/bitfitter/hoefsmid/osteopaat (vul zelf maar verder in) waar jij de vorige keer mee in aanraking bent gekomen….’ Meestal wordt er bedenkelijk gekeken of diep gezucht, waarna wel duidelijk wordt wat een verkeerde keuze je toen hebt gemaakt.
Ik ben van aard nogal trouw (en gemakzuchtig), dus bij mij komen vrijwel altijd dezelfde mensen op het erf. Tot mijn tevredenheid hoor. Vooral mijn hoefsmid is een zeer kundig en integer mens, die juist een positieve uitzondering is op het bovenstaande.
Wat zegt een diploma?
Hoe weet je of iemand goed is in zijn vak? Dat is tegenwoordig nog best lastig. Een ronkende website maken kan iedereen, of althans laten doen, als je daar zelf het talent niet voor hebt. Een diploma zegt iets en niets. Aanleg speelt ook mee. Daarnaast moet iemand je een beetje liggen. Daarom is wat de één een fantastische trainer vindt niet automatisch de beste persoon voor de ander. Hoe dat werkt en hoe je je als paardenprofessional kunt aanpassen aan je clientèle, kan ik je als Q4 HorseProfile coach haarfijn uit de doeken doen.
De paardenwereld is hopeloos verdeeld
Even terug naar dat afkraken. Wat wil je ermee bereiken? Dat mensen een beter gevoel over jou hebben? Ik vind het altijd voor iemand spreken als ze het niet doen en gewoon met hun eigen professionaliteit bewijzen dat ze goed zijn in hun werk. Het enige dat je met dat neerhalen aantoont, is dat de paardenwereld hopeloos verdeeld is. Weer één stap dichter bij van overheidswege opgelegde maatregelen waar we allemaal niet op zitten te wachten. En voor de (beginnende) paardenhouders die door de bomen het bos niet zien, is het ook niet echt behulpzaam.
De beste mentor ooit
Laten we ons nou eens voornemen om met zijn allen wat minder neerbuigend te doen. Zeg alleen over elkaar wat je iemand ook recht in z’n gezicht durft te zeggen. We zijn allemaal bezig met onze gezamenlijke passie voor het paard. Iedereen op zijn eigen manier. Als iets jou niet ligt, wil dat niet automatisch zeggen dat het verkeerd is. Twijfel je echt, grijp dan terug op één van de vele wijsheden van de beste mentor ooit, mevrouw Barrau-Jacometti. Ze zei altijd in haar hoog-beschaafde Nederlands (die stem moet je erbij denken) ‘meisje, het bewijs loopt in de bak’.
En zo is het maar net.