Voorafgaand aan de WEG in Tryon was het weer raak: ophef en zelfs een rechtzaak door teleurgestelde, niet geselecteerde kaderleden, dit keer bij de endurance en de paradressuur. Ik zuchtte diep toen ik het las. Dat kon er ook nog wel bij, na een afgetreden bondscoach. We staan er weer lekker op met de paardensport.
Soms voel ik me de laatste tijd een beetje moedeloos ten aanzien van onze sport. Dan neem ik me voor om alleen nog maar op mijn eiland langs het strand te gaan rijden, lekker met niemand wat te maken hebben, geen gezeur aan mijn hoofd. Maar ja, dat gaat waarschijnlijk toch vervelen, wissels en pirouettes alleen voor de zeehonden en meeuwen.
Mijn partner nam zijdelings kennis van alle ophef, terwijl hij met een nieuwe motorvakantieroute bezig was en bromde dat het weer eens niet ging om waar het om zou moeten draaien, namelijk dat we allemaal paardrijden zo leuk vinden. De mens en het ego. Maar wat ik zelf vooral tussen de regels doorlas was, zoals zo vaak, een gebrek aan de juiste communicatie. Want er wordt uiteraard wel gecommuniceerd. Alleen niet zo effectief.
Gewoon je oren plat in je nek
Communicatie is een lastig ding. Wij gebruiken daar woorden en taal voor. Heel veel woorden, waardoor wat we werkelijk bedoelen soms verloren gaat in een brij. Wat dat betreft kunnen we iets leren van paarden. Een paar oren plat in de nek is lekker duidelijk. Voor een bondscoach is heldere communicatie belangrijk om alle koppen in één zak te houden. Dat wordt lastig als je een erg mensgerichte stijl hebt, waarbij je het vervelend vindt om anderen teleur te stellen of conflicten liever uit de weg gaat. Maar als je weet dat je zo in elkaar zit, kun je daar rekening mee houden. Houd goed voor ogen wat je doel is. Besef dat je niet met iedereen vriendjes hoeft te zijn voor een optimaal resultaat. Beleg met enige regelmaat bijeenkomsten met je kaderleden, waar je open en eerlijk je gedachten over hen en een eventuele teamsamenstelling bespreekt. Met de wetenschap dat dat gepruttel gaat opleveren. Maar dan is wel iedereen erbij en kan er nooit worden gezegd dat iets als een verrassing komt. Het is even doorbijten om zo open te zijn. Maar toestanden zoals er nu achteraf plaatsvinden, kosten nog veel meer energie. Clichés zijn clichés omdat ze waar zijn: zonder wrijving geen glans en zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Lekker inconsequent
Ook naar een paard toe is communicatie een bron van verwarring. De mens is in veel gevallen een hopeloos inconsequent wezen. Een paard snapt er niets meer van als iets niet altijd hetzelfde is. De ene keer mag iets niet, de volgende keer zijn we moe en laten we het maar gaan. ‘Ho’ betekent soms halthouden, de andere keer willen we dat hij langzamer gaat of ophoudt met wat hij aan het doen was. ‘Braaf’ heeft zo mogelijk nog meer betekenissen.
Ik heb zelf ongelooflijk veel gehad aan mijn opleiding tot Q4 HorseProfile coach. Zowel in de communicatie met mensen als met paarden. Als je weet wat je natuurlijke gedragsvoorkeur is en kunt inschatten hoe dat bij iemand anders zit (of bij een paard), gaat er een wereld voor je open. Laat zo’n profiel maken. Echt, het zou voor kaderleden en bondscoaches een verplicht onderdeel moeten zijn om geharrewar te voorkomen. Dan kunnen we ons voor de Olympische Spelen concentreren op waar het om gaat: onze liefde voor paarden en paardensport.