Op de maandagavonden heb ik altijd een gezellig, fanatiek groepje meiden op les. De samenstelling wisselt, net naar gelang werkzaamheden en vakanties. Maar er is sprake van een harde kern. Hoewel groepsles geven iets wezenlijk anders is dan privéles, probeer ik iedereen individueel op weg te helpen met aanwijzingen, die passen bij paard en ruiter. Die verschillen namelijk enorm. Zo zitten er bijvoorbeeld KWPN dressuurtoppers bij, maar ook Friezen en zelfs een draver. Waarbij de anderen aan die laatste op gebied van wijken nog een voorbeeld kunnen nemen. Het leuke is dat er veel waardering is voor elkaar. Het voordeel van het groepsverband is dat ze elkaar helpen en stimuleren. Het zijn daarnaast gewoon fijne meiden.
Afgelopen maandag mopperde één ervan dat het alweer steeds vroeger donker werd en dat het vast niet lang zou duren of we treffen weer een keer een regenavond. ‘Kunnen we dan niet overgaan op theorieles?’ vroeg ze met een knipoog, maar een serieuze ondertoon. ‘Ik bak wel een taart.’ Het zette me aan het denken.
Als het voor mariniers werkt…
Een belangrijk punt in mijn lessen vind ik praatje-plaatje-daadje. Een didactisch principe, gepikt van mijn partner, die het toepaste bij zijn mariniers. Hoewel iedereen een eigen voorkeur heeft bij het leren, kan je dit mantra bij iedereen gebruiken. Ik leg uit wat ik wil dat ze gaan doen. Daarna probeer ik zo beeldend mogelijk te vertellen hoe dat eruit hoort te zien, of ik laat het voordoen door iemand die het al beheerst. Daarna gaan ze het allemaal proberen en stuur ik bij. Er zijn ruiters bij die je niet teveel met details moet vermoeien. Geef ze een opdracht en ze gaan aan de slag, vaak nog vóór je bent uitgepraat. Anderen horen je maar half en moet je een paar keer helpen herinneren. Niet omdat ze doof of ongeïnteresseerd zijn. Ze hebben gewoon een concentratiespan van een goudvis. Dat heb ik zelf trouwens ook, maar ik pas me aan.
Er zijn er ook die precies willen weten hoe ze iets moeten uitvoeren, voor ze in beweging komen. Die willen het naadje van de kous op gebied van hulpen, welk been wáár, hoeveel hand, dat soort werk. En dan stap voor stap uitvoeren. Dan heb je nog de perfectionisten, die niet alleen het ‘hoe’ willen, maar ook het waarom. Hoe meer details hoe beter. En ze willen het het liefst twintig keer herhalen, want het kan altijd nóg beter.
Kennishonger
Omdat je zo’n les levendig wilt houden, schiet de uitleg in detail er nog wel eens iets bij in. Ik zou daar best méér over kwijt willen. Dus dat idee van die theorielessen leek me wel wat. Vandaar dat ik het voornemen op facebook aankondigde…. Het veroorzaakte nog net geen aardverschuiving, maar het scheelde niet veel. Alleen al in mijn eigen omgeving stroomden de aanmeldingen binnen. Maar ook van de overkant kwamen verzoeken. En daar word ik nou zo blij van hè. Niet alleen omdat ik het allerliefste over paarden praat, maar ook omdat er kennelijk een enorme honger naar kennis is. Mensen die het echt willen weten en bereid zijn daar tijd in te steken.
Uitgever gezocht
Ik ga in oktober van start, iedereen die heeft gereageerd krijgt bericht. We gaan verschillende thema’s behandelen per keer, ik moet nog even nadenken over de frequentie. Om de week is misschien het beste, maar ik heb zóveel onderwerpen. En ik moet de locatie even heroverwegen, want parkeren en plassen wordt een dingetje bij zoveel gegadigden. Verder wil ik ook nog iets leuks doen voor trouwe bezoekers, bijvoorbeeld een strippenkaart, zodat je één avond gratis kunt bijwonen.
Ik ben alleen bang dat we, gezien het aantal aanmeldingen, kunnen fluiten naar die taart van die leerling. Dat wordt wel een pak speculaasjes…
Overigens, gaan jullie dit weekend nog naar het Horse Event? Ik ben er zaterdag aan het rondhollen, deels als gespreksleider, maar ook aanwezig bij de Q4 HorseProfile stand. Dus kom allemaal even gedag zeggen (en doe meteen een testje naar je natuurlijke gedragsvoorkeur). Zondag kom ik…met Dutch Design. Ik rijd om 15.45 mee in een demo in de recreatiepiste. Dus dan kan ik zéker enige geestelijke bijstand gebruiken…