Oude honden en surfplanken

Operatie ‘was een stokoude labrador die stinkt’ is zojuist volbracht. Zijn zwemdagen liggen al lang achter hem en de douche heeft hij nooit leuk gevonden. Maar het moest echt. Het was niet meer te harden.

Oude honden is best een opgave soms. Je gaat nooit meer rustig weg, want de kans dat ze uitgerekend dan instorten is reëel. In de bovenkamer zit vaak niet alles meer op een rijtje, waardoor je -in ons geval- tachtig keer op een avond opstaat om de tuindeur voor hem open en dicht te doen. Je kan er natuurlijk voor kiezen om dat niet te doen, maar ach, het is het laatste wat we in dit stadium nog voor hem kunnen doen om hem een fijn leven te bezorgen. Dus doe je dat. Ik althans. Het betekent ook dat er ’s nachts wel eens een ongelukje plaatsvindt. Hij slaapt daarom in de bijkeuken. Dan is het oppervlak beperkt en voorzien van een makkelijk schoon te maken vloer. Hij vindt dat zelf overigens een prima plek. Lekker koel en vrijwel altijd in gezelschap van één van zijn kattenvrienden. Die dan wel weer zijn kussen inpikken, maar dat vindt hij goed. Het betekent echter ook dat hij wel eens per ongeluk ergens in ligt.

De hele badkamer zat vol

Ik ging dus gestript met hem samen onder de douche, terwijl partner angstvallig de douchedeur dicht hield. Natmaken valt al niet mee, met zo’n dikke dichte vacht. En een tegenstribbelende massa, die niet al te vast ter been meer is. Voor een labrador is Beer erg groot. Gezien zijn leeftijd wil ik hem ontzien. Maar even flink schrobben met shampoo was echt nodig. Na het uitspoelen stond partner klaar met oude handdoeken, wat Beer ook niet echt leuk vond. Hij probeerde zich uit te schudden, wat je niet wil, want de hele badkamer zit dan vol. Als beloning mocht hij een restje kattenvoer opeten, dat maakte voor hem veel goed. Vervolgens waren wij nog een halve dag bezig om de overgebleven labrador aan haar weer uit onze badkamer te krijgen. Terwijl ik daarmee bezig was, zag ik uit mijn ooghoek hoe Beer naar de paddock scharrelde om zijn schone vacht even lekker in het zand (uiteraard met paardenmestrestjes of -als we pech hebben-  kattenpoep) te rollen…

Een surfplank op pootjes

Het was ook alweer een tijdje geleden dat ik met DD op het strand was geweest. Het moet namelijk wel laagwater zijn als je gaat rijden, anders heb je daar niets te zoeken. En dat moet dan net uitkomen met de tijden waarop je in de zomer op het strand mag, namelijk vroeg of pas in de avond. Maar het badseizoen zit er praktisch op, dus we besloten het tijdstip alvast een uurtje op te rekken naar een voor ons voordelige kant. Het mooie weer had echter onverwacht veel badgasten naar zee gelokt. En surfers. Heel veel surfers. Allemaal geen enkel punt zolang ze zich in zee bevinden. Ik heb er nooit eerder over na hoeven denken. Maar bij de eerste surfer die met een plank onder zijn arm over het strand liep, begon DD ineens te snurken en met zijn ogen te rollen. Vlak ervoor wandelde hij nog rustig door de branding, schuim spatte om zijn benen en buik, het deed hem allemaal niks. Maar die surfplank op pootjes? Dat was teveel voor zijn kersenpit. Zelfs de aanwezigheid van zijn vriendinnetje Lindsey had geen kalmerende werking.

Slalom tussen de zandkastelen

Eén zo’n wandelplank was nog wel te doen geweest. Maar we kwamen langs de surfschool… Hij maakte wel een mooi front, vond ik. Normaal gesproken vind ik voorwaarts op zo’n moment een goed idee. Alleen was het nogal druk. Spelende kindertjes, mensen die de laatste zonnestralen probeerden te vangen… DD werd steeds groter. Ik zag me al vol gas zonder stuur langs de zandkastelen laveren. Alle trucjes die ik ken om zijn aandacht bij mij te houden hebben ik geprobeerd. Net op het punt dat ik dacht dat ik hem echt niet meer kon houden, bedacht mijn mederuiter gelukkig dat een drafje een goed plan was. Daardoor kon hij voorwaarts zijn spanning kwijt en kreeg ik weer een beetje stuur. Gelukkig werd het net wat rustiger, dus konden we even een goed stuk vol gas stoom afblazen.

Het is allemaal goed afgelopen. Maar nu zoek ik dus wel vrijwilligers die een paar dagen achter elkaar met een surfplank onder hun arm door de wei willen lopen…