In het vliegtuig naar en van Amerika kregen we oordopjes en een slaapmasker voor over je ogen uitgereikt. Die schuimrubber dopjes heb ik niks aan. Hoe ik het ook probeer, ze blijven niet zitten. Ik heb kennelijk hele kleine oren. Maar dat was geen probleem, ik kan me goed afsluiten voor geluid. Zo’n ooglapje had ik nog nooit eerder geprobeerd. Of dat het was, het feit dat we voor ons gevoel midden in de nacht vlogen of dat ik gewoon moe was, ik heb toch kans gezien om zo’n vijf uur te slapen in een ongemakkelijke halfzittende houding. Want ze zeggen wel dat die stoel achterover kan, maar dat is minimaal. Een kussen in je nek helpt niet, want de hoofdsteun zit zodanig, dat je hoofd dan alsnog in een rare knik wordt gedrukt.
Ik zie, ik zie….
Ik heb de vervelende gewoonte om te slapen met mijn ogen half open. Mijn vader had dat ook, ik weet dat ik als kind het gevoel had dat hij me constant in de gaten hield als hij een middagdutje op de bank deed. Ik kan er niks aan doen, het gaat vanzelf. Het is ook niet dat ik dan iets zie, mijn hoofd slaapt wel. Het is vooral griezelig voor partner die, als hij wakker wordt en opzij kijkt, het idee heeft dat ik hem de hele tijd doordringend lig aan te staren. En het heeft nog een nadeel. Je wordt wakker met enorm droge, branderige ogen. Trouwe lezers weten dat ik een abonnement heb op oogoperaties van uiteenlopende aard. Droge ogen zijn in dat verband niet goed. Dat is nadelig voor de elasticiteit van je oogbal.
Zorro was er niets bij
Bij het opruimen van de bagage kwam ik dat ooglapje tegen en in een opwelling heb ik het op mijn kussen klaargelegd. Ik ga meestal eerder naar bed, aangezien ik ook veel eerder opsta, dus partner schrok zich helemaal een hoedje. Batwoman in bed! Weliswaar in coma en zonder bijpassend leren pakje, dus daar had hij niets aan. Want als je mij in mijn eerste slaap wakker maakt krijgt dat gezegde over slapende honden een hele nieuwe betekenis. Wil je niet meemaken. Het ooglapje werkte echter wonderwel. Het bleef nog zitten ook. Wel jammer van mijn wake up wekker en mijn instinct om bij het ochtendgloren vanzelf wakker te worden. We hebben om die reden ook geen gordijnen in de slaapkamer, ik leef graag in ritme met de natuur. Maar ik werd uitgerust en met frisse ogen wakker, dus dat is ook wat waard.
Waar is mijn feestmuts gebleven….
Na een paar dagen gebeurde het af en toe dat ik ’s nachts wakker werd en dat het ding me kennelijk toch irriteerde. Half slapend deed ik het masker af en frommelde ik het onder mijn kussen, waar ik het de volgende avond weer vond. Tot gisteren. Bij uitzondering was partner een keer eerder naar boven gegaan. Ik moest en zou de zoveelste herhaling van Star Wars afkijken. Voorzichtig schoof ik in bed, tastte ik onder mijn kussen en…geen lapje. Hoewel ik me dan probeer te beheersen, ontaardt het al snel in woest gegraai en gedraai, waarvan partner toch wakker werd. Wij hebben zo’n hoog ijzeren ledikant, zodat er lekker veel frisse lucht (en een robotstofzuiger) onderdoor kan. Al snel hingen we allebei op ons kop half uit bed, in een soort handstand, waarbij partner bijna viel. Heb je een beetje een levendige fantasie? Ik zie dat in mijn hoofd in een soort film en kreeg onbedaarlijk de slappe lach. Nog nahikkend gaf ik de moed op, waarna partner op het slimme idee kwam om in mijn kussensloop te zoeken. En ja hoor. Ik had het ding er slaapdronken tussen gefrummeld. Blij zette ik ‘m op om binnen een minuut in diepe slaap weg te zinken, terwijl partner nog geruime tijd klaarwakker naar het plafond staarde…