Het snotstadium is overgegaan in de hoestfase. En ik leef nog steeds. Wat kan betekenen dat ik de vorige keer een geweldig genuanceerde blog heb geschreven. Of dat geen hond het leest, dat is ook mogelijk. Verder brak er deze week enige commotie los nadat bekend werd dat er paarden uit de Oostvaardersplassen naar Texel komen.
Ik heb weer met stijgende verbazing de onzin gelezen die er op social media werd uitgekraamd. Mensen die niets van Texel weten en met veel kabaal in de lucht komen, omdat ze denken dat die wilde paarden los op de boot gaan. Verdiep je nou eens ergens in, voor je begint te brullen. Hoe moeilijk is het, als het je echt zo aan je hart gaat, om even te googlen hoe het is geregeld met vervoer naar Texel?
Is dit uit te leggen?
Waar ze op Texel zouden worden geplaatst en om hoeveel het gaat, waren de vragen die bij mij opspeelden. Het kostte me nog geen uur om dat boven water te halen. Maar dat leverde wel weer nieuwe vragen op. De Slufter is een groot gebied en staat in de winter soms deels onder water. Niet helemaal, dus een klein groepje van 20 paarden kan vast nog wel een droog stuk vinden. Maar de vegetatie is zilt en daar houden paarden niet zo van. En ik weet nog van het gelazer dat ontstond toen enkele jaren geleden werd besloten dat de laatste duinboer zijn schapen moest weghalen. Een experiment met koeien werd afgebroken omdat ze teveel vertrappen. Waarom die niet en deze nu wel? Dat lijkt me lastig uit te leggen aan de plaatselijke bevolking. Al heb ik inmiddels begrepen dat de woordvoerders rond deze dieren dáár niet zo van zijn. Van de plaatselijke SBB mensen hoor ik dat het om een tijdelijk experiment gaat. Ook omdat de pony’s door alle actievoerders misschien te tam zijn geworden en daardoor wandelaars hinderlijk gaan lastigvallen. Dat lijkt mij wat overdreven, want ze staan nou niet echt op een doorgaande route.
Alsof je 20 hanen bij elkaar plaatst
Wat een beetje gek is, is dat er 20 hengsten komen. De natuur kent zogenaamde jonge hengstengroepen, maar dat is dan wel op de ongerepte prairie. Ik vrees een beetje dat dit gaat ontaarden in iets dat lijkt op het bij elkaar plaatsen van 20 hanen. Nieuwe Texelse toeristenattractie: hengstengevechten kijken… Toegegeven, zonder merries minder hormonen. Dus misschien valt het mee.
De laatste keer dat ik in de Slufter liep, werd ik verrast door een groot touw dat was gespannen om mensen uit een bepaald deel te houden, wegens de vogeltjes. Niet iets waar pony’s zich door laten afschrikken. Ik vergelijk het maar met Shetlanders. Daar is ook geen omheining tegen bestand. Wat me trouwens meteen op het puntje prikkeldraad brengt, waar onze lokale SBB nogal wat rollen van heeft liggen in een schuurtje. Tenminste, dat vermoed ik, want ondanks dat het niet meer is toegestaan in combinatie met beesten, kan ik je op Texel zo al naar drie plekken meenemen waar het nog vrolijk staat. En aan de niet-verroeste kleur te zien is het geen relikwie van oude tijden. Maar naar ik heb vernomen komen ze achter de schrikdraadomheining van de eerder daar geplaatste koeien. Die was van glad draad en qua stroom niet voor de poes. Ik wacht met smart op de Texelse Courant, die na gedegen onderzoeksjournalistiek vast met een diepgaand achtergrondartikel komt.
Gevaccineerd
Ik krijg ten aanzien van deze paarden wel een beetje een ‘verdeel en heers’ gevoel. Want er gaat ook een deel naar Lauwersmeer. Nou is de groep die naar Texel komt beslist goed af, want op alle begrazers die we al hebben wordt hier keurig gepast. Er was ook alweer enige paniek over het niet gevaccineerd zijn van deze groep. Ze staan echter ver van alle andere paarden en je mag daar toch niet rijden. Dus als je dat ook niet doet en uit de buurt blijft van die beesten, of, als je dat niet kan laten andere kleren en schoenen aantrekt voor je naar je eigen paarden gaat, dan zal dat wel loslopen. Zo ver vliegen ziektekiemen nou ook weer niet.
Van die leuke, blauwe enveloppen
Verder was het een dure week. De controlescan van DD, die groen licht kreeg en in een maand tijd rustig mag worden opgebouwd. We hadden een loodgieter nodig, omdat een niet nader omschreven persoon bij het omhoog doen van de WC bril het toiletblokje met houder en al in de pot had laten vallen, die daardoor uiteraard verstopt raakte. De auto was echt toe aan nieuwe banden, een vervelende maar als je wilt blijven rijden noodzakelijke rib uit ons lijf. Ik had iets anders nodig qua stallaarzen dan mijn trouwe rigboots voor het stal- en lesgeefwerk. Het is tot nu toe wel de enige soort die echt waterdicht is en het al meerdere jaren uithoudt. Maar ze zijn me te groot en vooral te breed, waardoor ik constant met mijn voet verkramp, om te voorkomen dat ze uit schieten. Dat gaat zo ver dat het me een peesirritatie bezorgt. Mijn trainingsrijlaarzen lopen ook op hun laatste benen, dus die uitgave zit er eveneens aan te komen. En oh ja, van die leuke blauwe enveloppen op de mat…
Lichtpuntjes zijn er ook. Ik mag weer galopperen met DD, dus ik raak buiten levensgevaar. Morgen met de meiden naar het jaarlijkse KNHS seminar en volgende week Jumping Amsterdam. En dan op naar de lente…