Nieuwe carrière: fotomodel

Ik heb nooit de ambitie gehad om fotomodel te worden. Ook niet toen ik nog jong en glad was. Sterker nog, ik vermijd camera’s het liefst, want ik sta op één of andere manier altijd debiel op de foto. Maar van de week moest ik er toch aan geloven. Nou ja, het ging vooral om mijn bonte reus.

Er moest een verhaal komen over paardrijden op Texel. Tja, dan kom je al snel bij mij uit, als wandelende VVV. Pas daarna kwam de aap uit de mouw: er moesten wel foto’s bij. En oh ja, het is meteen een fotoshoot voor HV Polo kleding. De zomercollectie…
De datum plannen was de eerste hinderpaal. Want als je op Texel foto’s gaat nemen, moet dat uiteraard op het strand. En daar heb je laagwater voor nodig. Dat is er niet op afroep. Maar deze week was het rond het middaguur eb, dus ideaal. Vervolgens zit je dan nog met het weer. Nou is het op Texel gemiddeld beter dan aan de overkant, maar dat wil niet zeggen dat het hier nooit regent.

Met argusogen keken ik en fotograaf Arnd daarom afgelopen dagen naar het weerbericht. Dat zwalkte als een alcoholist van storm, naar regen, naar sneeuw. Uiteindelijk besloten we het op de woensdag te wagen.

Kantoortijgers

In de dagen vooraf heb ik enige smeekbeden naar de organisatie gedaan ten aanzien van de kleding. In een zomershirtje over het strand, wilden ze me dóód hebben? Het was drie graden. Dat is in de wind min tien. Ik was er niet helemaal gerust op of ze als niet-eilandelijke kantoortijgers de boodschap begrepen.

Ik had goede vriendin Marleen gevraagd of ze mee wilde. Zij heeft zeer fotogenieke Friese paarden waar DD dol op is. Bovendien zijn het koele types (zij en paard), niet snel geïmponeerd door camera’s, statieven of tig keer het zelfde stukkie lopen. Dat leek me handig, want ik weet ongeveer hoe zo’n fotosessie gaat. Tien keer heen en weer voor het juiste shot met een paard dat na twee keer al denkt ‘maar díe kant op is toch de weg naar huis…’

Fotoshoot film galop strand mooi

Cap als een champignon

Op de dag zelf liet het eiland zich,  zoals altijd, van zijn beste kant zien. Het was een stralende dag. Het begon met de verkleedpartij bij ons thuis. Marleen lachte zich een hoedje, want die kreeg een fijne thermojas. Terwijl de dames van de kleding ondertussen vrolijk vertelden over de prachtige nieuwe kleur van de zomerset die ze voor mij in gedachten hadden. Gelukkig hadden ze op de boot al kennis gemaakt met de snijdende Texelse wind en hadden ze ook alvast iets uit de nieuwe wintercollectie bij zich. Een prachtige donkerblauwe softshell broek en een turquoise vest en jas. Ik was vooral helemaal blij met de cap die erbij hoorde. Ik heb nogal een klein hoofd in een rare ei-vorm. Daardoor zie ik er met de meeste caps uit als een champignon. Maar met deze niet. Hij zat als gegoten. Paarden voorzien van HV beenbeschermers en dekjes…en daar gingen we.

Fotoshoot film strand door zee

Onvermoeibaar

Arnd is zonder twijfel de beste paardenfotograaf ter wereld en zeker de aardigste, dus hij vroeg het heel beleefd. Maar inderdaad crossten we vier keer het strand op en neer, vier keer door de doorwaadbare plaats en vier keer de heuvels van het heuvelpad. Ik was erg trots op mijn reus. Onvermoeibaar bleef hij gaan, oortjes erop, hij is een beter fotomodel dan zijn baas. Na vier uur stapte hij nog steeds vrolijk het erf weer op. Ik moet zeggen dat het mij ook zeer was meegevallen. Niet in de laatste plaats door het gezellige gezelschap van Marleen. Maar vooral door onze fantastische meewerkende paarden.

Toen kwam echter het vervelendste moment van de dag: ik moest alle kleding weer inleveren. Het zijn samples van het nieuwste van het nieuwste, het is nog niet eens officieel uit. Met pijn in mijn hart liet ik de jas, de rijbroek en de cap gaan….gelukkig hebben we de foto’s nog.

Binnenkort te zien in de Paard en Sport.