Lekker hard galopperen door hoog gras is een beetje zoals skiën in losse sneeuw. Heerlijk, een kick, maar niet zonder risico, zoals afgelopen week bleek…
Vlakbij is een natuurgebied met een ruiterpad erdoor. Daar groeit en bloeit van alles momenteel, dus het is bij windstil weer een prachtige plek om te rijden. Het is nogal open, dus vandaar alleen bij weinig wind. De route terug voert via een berm langs een fietspad, ook met hoog gras. We gaven flink gas op een lang recht stuk. Niks is fijner dan je paard zo even zijn benen te laten strekken. Het enige is dat je door al die begroeiing niet ziet wat eronder ligt…
Het lijkt wel een tweede straal…
Ik voelde DD een mispas maken. Hij struikelde niet, hij was gewoon even het ritme kwijt. Maar daarna voelde het niet goed. Ook niet heel fout trouwens. Als ik in draf lichtreed op het rechterbeen, dan was het beduidend erger. Vreemd. Zoiets gebeurt uiteraard altijd als je nog een stukje moet, dus rustig naar huis gestapt. Dat ging prima. Eenmaal ernaast tilde ik zijn rechtervoorbeen op. Naast zijn straal, vanaf de bal van zijn hoef, zat een enorme scheur. Het bloedde niet, maar het was lang en best diep. Het lijkt erop alsof hij vol gas op iets hards en scherps heeft getrapt.
‘Ik ga niet in een emmer staan…’
Hij gaf zelf ook aan dat het pijn deed. Aanvankelijk zelfs zo erg dat hij er niet op wilde staan. Ik heb het goed uitgespoeld en ontsmettingsmiddel erin laten lopen. Een uur later heb ik hem in een emmer met sodawater gezet, maar dat vond hij geen succes. Met veel geduld en overredingskracht heeft hij zijn voet er wel een paar keer in laten zakken. Weer ontsmetten en flexwrap erom, om het schoon te houden.
Het zag er al snel mooi schoon en droog uit. De hoefsmid adviseerde er teer op te smeren om het uit te harden. Dat wil echter niet zo goed in de scheur, dus ik houd het nog even bij jodium twee keer daags. Het leek erop alsof hij meer last dan gemak had van de flexbandage, dus die heb ik na een dag afgelaten. In de wei zag ik niks meer aan hem. Ik ben geen tientonner, maar als ik op zijn rug zit, komt er wel extra druk op de voet. Dus onder het zadel loopt hij nog niet lekker in draf. Geduld, geduld. Gelukkig heb ik momenteel een heerlijk fijn paardje om bij te rijden, dus ik vermaak me wel.
Hoe stop je idioten…?
Ondertussen las ik dat de Efteling gaat stoppen met de parkshow Ravelein, gezwicht voor de dierenrecht-protesteerders. Ik snap hun kant, het is voor zo’n bedrijf niet te doen om iedere keer op je hoede te moeten zijn voor zo’n stelletje idioten die kinderen een traumatische ervaring bezorgen tijdens iets wat een leuk dagje uit moet zijn. Het is bijzonder tragisch dat zo’n kleine minderheid zoiets kan veroorzaken. Maar ik vrees dat dit de opmaat is naar veel meer in deze trant. Er gaan al geruchten over de komende Olympische Spelen.
Natuurlijk gebruiken wij dieren. Daar moet je gewoon eerlijk over zijn. En ja, een paard staat liever met vriendjes in het gras. Op de juiste manier gebruikt lijdt hij echter niet onder de samenwerking met ons. Sterker nog, het kan zelfs voor het paard ook iets leuks zijn, want er is wel degelijk wetenschappelijk aangetoond dat ze nieuwsgierig zijn en leren en uitdagingen als prettig ervaren. Zonder het gebruik verdwijnt het paard uit het landschap, want ze zijn een beetje duur in onderhoud voor alleen omgevings-aankleding. Er is een kleine groep idioten die vindt dat we paarden alleen in de vrije natuur mogen houden. Terwijl we toch onderhand wel van de Oostvaardersplassen hebben geleerd waar dát toe leidt, zou je zeggen. Maar nee, dat soort kwelling waar de maag van echte dierenliefhebbers van omdraait is wat zij natuur vinden.
We gaan vooruit, niet achteruit…
Je kan het leuk vinden of niet, maar evolutie betekent dat er dingen veranderen. Alles terug willen brengen naar wat ooit was, zelfs als dat een periode van voor de jaartelling is, is een utopie. We gaan met z’n allen vooruit. En misschien is dat in de toekomst zonder paardrijden. Laten we tot die tijd proberen om het welzijn van onze paarden zo goed mogelijk te regelen, om die kleine groep geen ammunitie te geven waarmee ze een grotere groep proberen over te halen. In dat kader raad ik jullie allemaal aan om op zaterdag 22 juni naar De Paardenkamp in Soest te komen, voor een interessante dag vol lezingen en workshops van de beste deskundigen van het land.
www.DagvanhetOuderePaard.nl