Weten jullie hoe hard je mag autorijden op Texel? Het lijkt een simpele vraag, maar dat valt tegen. Je mag namelijk 30. Of 50. Of 60. Of 80. Het hangt er maar net vanaf waar je rijdt. Lekker overzichtelijk hè? Om het nog ingewikkelder te maken hebben we (net als de rest van Nederland overigens) ook nog twee verschillende regels voor rotondes en fietsers. Binnen de bebouwde kom hebben fietsers voorrang. Daarbuiten niet. Maar in Duitsland is dat wèl het geval. En daar kennen ze het fenomeen ‘haaientanden’ niet. Dus moet je in vakantieperioden hier regelmatig bovenop je rem, als er weer eens een Germaan denkt dat wat in de heimat geldt, hier ook wel zo zal zijn. Tot woede en ergernis en bijna ongelukken over en weer.
Over die maximum snelheid is op het eiland veel te doen. Buurtbewoners die willen dat bij hen in de straat maar 30 mag worden gereden, staan op de barricaden. Je zal er maar wonen, met dat gescheur voor je huis langs. Echter, als je de weg ter plekke ziet, ben je echt knetter als je daar 50 gaat rijden. Nou schijnen er plannen zijn om die weg te verbreden en de hoeveelheid geparkeerde auto’s terug te brengen.
Ik snap er weer helemaal niks van. Meer doorstroming in een wóónstraat? Je wilt toch juist dat mensen daar voorzichtig doen? Niemand wil tegen een andere auto aanrijden, dus smal en onoverzichtelijk zorgt juist voor lagere snelheden. Een paar honderd meter verder is een toegangsweg via een industrieterrein. Wat overigens niet wil zeggen dat ik voor afsluiting van die woonstraat ben. Laat het lekker zo, dan moet iedereen zijn eigen hoofd blijven gebruiken. Kost ook een stuk minder.
Gebruik je eigen hoofd
Kunnen we in dit land nog iets overlaten aan het gezonde verstand? Alles, maar dan ook werkelijk alles wordt gevat in regeltjes of toch op z’n minst aanwijzingen en aanduidingen. Liefst met veel borden. Betutteling, ik krijg er altijd vlekken van in mijn nek. Bovendien neemt het de verantwoordelijkheid weg om zelf na te denken. Vooral dat laatste baart me zorgen. Alles wordt zo voorgekookt, ingepakt, afgedicht dat zelf je grijze massa gebruiken er niet meer bij is.
Het geldt niet alleen voor verkeersregels, het is met zoveel meer dingen. Huisvesting is op het eiland een probleem. Niet alleen voor permanent, ook voor de enorme toevloed aan tijdelijk personeel, dat we nodig hebben in het hoogseizoen. Of mensen die hier een gedeeltelijke baan hebben, maar wel ver weg wonen. In Nederland behoor je ingeschreven te zijn bij een gemeente. Dat is dan je woonplaats. Dat geeft meteen allemaal beperkingen als je een woning elders wil zoeken, maar daar niet je ‘woonplaats’ wilt hebben. Ik moest erover nadenken. Hoe gek ik het eigenlijk dat wij zo star vasthouden aan dat registreren? Als je toch een burgerservicenummer hebt, dan ‘besta’ je. Dus wat maakt het dan uit waar je ingeschreven bent? Wat een rare, controlerende en meteen ook beperkende gedachte. Hoe is dat in Amerika, waar mensen met een caravan van staat naar staat trekken, net waar er werk is. Doen ze daar ook zo moeilijk?
Regeltjes, regeltjes, regeltjes
Goed, dan denk je simplistisch. Voer op Texel slechts twee maximum snelheden in. Binnen de bebouwde kom 50 en daarbuiten 80. Zorg dat de wegen van dien aard zijn, dat je je snelheid aanpast aan wat ‘veilig’ is. Want maximaal 50 of 80 betekent dus niet dat je die snelheid ook MOET rijden. Natuurlijk heb je die ene idioot die hard gaat. Maar die doet dat ook als er maximaal 30 geldt. Het werkt volgens mij beter als zo iemand wordt aangesproken door boze buurtbewoners, dan gedoe met boetes. We reden ooit op de motor in Schotland over een soort onoverzichtelijk karrespoor. Je mocht daar 120. Veel succes, zou ik zeggen.
En maak één regel voor alle rotondes. Lekker duidelijk. Maar…dat mag dus niet. Daar zijn dan weer hogere overheden, die daar allemaal regeltjes voor hebben. En daar komen in mijn ogen vaak nog weer regeltjes bij, om weer het één of ander af te dichten. Want stel je voor dat mensen zelf hun gezonde verstand moeten gaan gebruiken. Kunnen we niet meer.
Eén erin en één eruit…
Een bruggetje naar de paardensport? Nou, dat lijkt me niet moeilijk. Duik maar even in de discipline- en wedstrijdreglementen van de FEI. Natuurlijk staan daar belangrijke en verstandige dingen in. Als je niks afspreekt met elkaar wordt het een zootje. Wat ik dan weer verbijsterend vind, is dat er verschillende regels per discipline gelden. Of per land. Alsof endurancepaarden wel tegen een te strakke neusriem kunnen. Méér regels is niet altijd beter. Misschien een idee om in te voeren wat mijn partner voor mijn schoenen heeft afgekondigd? Alleen een nieuw paar erin als er iets uit gaat…