Labrador met gen-defect

Hoewel het hier echt beter uit te houden is dan aan de overkant, hebben ook wij wel een paar hele warme dagen gehad. Waarschijnlijk toch omdat het zo warm is, ligt Labrador Beer meer dan anders. Wat niet handig is, als je oud en stijf bent. Want dan word je nog stijver.

Of dat het is geweest of een klein tia-tje, geen idee. Maar ineens kon Beer niet meer overeind komen. Hij keek heel hulpeloos en verdrietig. Nou doet hij dat al snel, met die bruine Droopy ogen van hem. Meestal omdat hij vindt dat hij schromelijk tekort eten krijgt. Dit keer was er echt wat. Als we hem overeind hesen, wat niet meevalt, want voor een Labrador is hij nogal fors uitgevallen, dan wankelde hij en had hij niet de kracht in zijn achterhand om zijn gewicht te dragen. Nou weten we dat zijn achterhand niet zo best is, maar tot nu toe redde hij zich er aardig mee. Hij scharrelt normaal de hele dag lekker in zijn eigen tempo over het erf en door de wei. Lord of the Manor.

Prachtig spul, Metacam

Uiteraard gebeuren zulk soort dingen altijd ’s avonds in het weekend. Gelukkig heb ik nogal wat dierenartsvriendjes in mijn contacten staan. Dus toch maar even ruggenspraak gehouden. En we kwamen tot dezelfde conclusie. Niet teveel polonaise bij zo’n oude hond. Zie het hem zo comfortabel mogelijk te maken. Paardenhouders hebben meestal wel ergens een fles Metacam achter de hand. Prachtig spul, deze vloeibare opvolger van buut. Ik heb er zelfs al gammele kippen mee opgelapt.

De volgende ochtend was Beer nog wat wankel, maar al weer een stuk mobieler. Eten deed hij uiteraard prima. Een Labrador die niet eet is dood. Natuurlijk probeerde hij met zijn zieligste ‘ik heb zo’n honger-blik’ via telekinese meer brokjes uit de kast te toveren. En toen we niet keken zag hij ook alweer kans om het kattenvoer uit de bijkeuken te jatten, wat óp de wasmachine staat. Dus zo gammel was hij toch niet.

Waar was Spetter…?

Ik ben ervan overtuigd dat Labradors een gen-defect hebben als het op eten aankomt. Beer is ons pleegkind en we zijn dol op hem, maar ik ben opgegroeid tussen de Newfoundlanders en heb zelf altijd Jack Russels. Dat is niet te vergelijken. Toen ik in Engeland woonde waren we voor de milleniumviering uitgenodigd bij mijn trainer John Lassetter op Goodwood. Onze Engelse Jack Russel Foxwarren Spetter was nog geen jaar oud, maar uiteraard ook welkom, want zo gaat dat in Engeland, iedereen neemt zijn hond overal mee naartoe, inclusief naar hun werk, wat daar doodnormaal is. Het hele huis stond van voor tot achter vol met eten. Op allerlei tafeltjes, hoog en laag, stonden salades, hapjes, taarten, luxe vleeswaren, prachtige kazen. Maar alle bezoekers groepten gezellig samen in de grote woonkeuken bij de Aga. Na het tweede glas wijn begon me iets te dagen…waar was Spetter? Met een gevoel van opkomende paniek loodste ik mijn partner mee naar de woonkamer, in verwachting daar een ravage aan te treffen. Spetter zat op haar kont in het midden, tevreden kauwend op een worteltje dat tot kunstig roosje verwerkt als garnering op de rand van een salade had gelegen. Dat was het enige dat ze had gepakt…

Lekker hapje

Onlangs hadden we visite. Ik had leuke hapjes gemaakt. Onder andere wrap-rolletjes met gerookte zalm. Om ze in model te houden had ik er van die houten cocktailprikkers in gestoken. Het was reuze gezellig. Aan het eind van de avond begeleidden we onze gast even naar haar auto. We waren nog geen drie minuten bij de eettafel vandaan. Na terugkeer was de schaal met resterende hapjes, inclusief prikkers, leeg. Hoe hij kans ziet om met dat logge lichaam op tafel te klimmen is me een raadsel. Maar voor voedsel klimt een Labrador volgens mij nog in de gordijnen, als het moet.

Gelukkig heeft de natuur naast dat gen-defect wel een fenomenaal verteringssysteem bij Labradors ingebouwd. Dat ontdekten we al nadat hij eens de groentepakketjes voor op de barbecue had verorberd, compleet met alufolie. Ook nu zaten we een week in angst en beven, met een immer vrolijk kwispelende Beer. Niks aan de hand, hij had alleen een beetje honger…

En jullie dachten dat kinderen een zorg waren…?

 


Vond je dit nou een leuk bericht? Doe dan een donatie!

Geplaatst in Blog en getagd met , , .