Kipmak

Ik had bijna mijn lievelingskip vermoord. Na de wedstrijd heb ik thuis gauw DD uitgeladen, vlechten eruit en hup de wei in. Nog even de trailer wegzetten. Klep dicht en rijden… Je raadt het al: de kip was in de trailer gelopen. Gelukkig moest ik dinsdag weer op pad met paard. En lagen er nog wat voerresten op de grond. Ze had het dus wel overleefd, maar ik voelde me zo schuldig dat haar drie zakjes kattenvoer heb gegeven.

Wij hebben een paar Brahma’s. Struisvogels, zegt een vriend van me. Ze zijn inderdaad nogal groot. En nogal dom. Door hun omvang kunnen ze niet vliegen. Het ziet er heel komisch uit als ze gaan hollen, met al die veren aan hun poten.

Ze scharrelen los over het erf, in de wei en in de stallen. Dat gaat niet altijd goed. Socrates heeft een ontzettende hekel aan alles wat kruipt en fladdert. Hij heeft zelfs al eens een meeuw in de wei vermoord. De honden weten precies dat ze bij hem uit de buurt moeten blijven. Maar met enige regelmaat hoor ik luid gekrijs en staat hij met een mond vol veren boven een verontwaardigde, half kale kip.

Nutteloos gefladder

Ze slapen het liefst op de bovenrand van de stallen. Om daarbij te komen, moeten ze de nodige moeite doen. Met veel nutteloos gefladder weten ze na een aantal pogingen de rand van het raam te bereiken. Maar van daar op de stallen is te hoog. Dus gebruiken ze een paard als tussenoplossing. Op Socrates na, vinden ze dat allemaal prima. De paarden zijn hier letterlijk kipmak. Soms geven de kippen daar de moed op en vind ik ze bij het afvoeren slapend op een paardenrug.

Altijd Pasen

Het voordeel van kippen op stal is dat ze veel vliegen en andere insecten eten. Eieren leggen ze ook. Maar omdat we geen hok voor ze hebben, verstoppen ze die in het stro of hooi. Het is hier het hele jaar Pasen. Tot vreugde van onze labrador Beer, die vervolgens ’s avonds op schoot (ach ja) een lucht verspreidt, waarmee een wrede dictator een deel van de wereldbevolking zou kunnen omleggen.

Op schoot

Als een kip iets mankeert probeer ik ‘m op te lappen. Ik heb al heel wat afgeknutseld met spalkjes, tape en elke ochtend een scheutje metacam. Kippen hebben een verbazingwekkend herstelvermogen. In die tijd mogen ze mee in mijn kantoor. Het komt dus wel eens voor dat ik onhandig zit te typen met een kip op schoot, een kat half naast me op het toetsenbord en een hond onder mijn bureau, waardoor ik niet kan aanschuiven. Of ze van me houden? Ik maak me geen illusies, ik denk dat ze me als een wandelend voerstation zien. Het leven is hard.