Jarigheid

Ik was deze week jarig. Maar ik ben niet zo van de verjaardagen.

Opgehypte leukheid, wachten op wie er aan gedacht heeft en dan teleurgesteld worden omdat iedereen te druk/op vakantie/anderszins verhinderd is. En als je in je hoofd bent blijven hangen op 26, is het ook niet zo leuk om eraan te worden herinnerd dat dat toch echt niet zo is. Dus ik probeer meestal gewoon maar een beetje door te werken en te doen alsof er niets is. Of te ontsnappen. Dat lukte het best in 2012 in Londen. Daar zat ik jarig te wezen op de tribune tijdens de kür van de Olympische Spelen. Waarbij we overigens na afloop in een Italiaans restaurant terecht kwamen in onze oranje shirts, wat het sein was voor iedereen in oranje om daar binnen te vallen, waarna het één groot feest werd. Weet je nog wel, Jacques Poppen en Gunda Brunotte?

Onraad

Maar mijn meeste verjaardagen kunnen me gestolen worden. Dit keer ging het echter anders. Het begon op maandagmorgen met een leerling die vroeg of haar les naar eerder op de middag kon worden verplaatst, omdat ze onverwacht weg moest. Kan gebeuren, geen probleem. We waren lekker enthousiast bezig en ik wilde nog even schouderbinnenwaarts doen, toen ze me erop wees dat het vijf minuten voor tijd was. Ik had onraad kunnen ruiken, want normaal is ze nog fanatieker dan ik. Ik vond het wel wat vreemd, maar ze had immers gezegd dat ze weg moest?

Op maandagavond heb ik altijd een lesgroepje van hele leuke meiden. We hebben veel lol samen. Ik laat om de beurt één van hen een oefening of onderwerp bedenken, waar we die dag de les omheen bouwen. Die ochtend had ik het er op stal nog over, dus ik was in mijn hoofd al een beetje aan het voorbereiden wat ik met ze wilde doen.

Complot

Nietsvermoedend reed ik het erf op. Daar stond mijn partner in zijn nette kleren, met een grote grijns op zijn gezicht op me te wachten. Ik kreeg een kwartier om me te douchen en een jurkje aan te trekken. ‘Maar dat kan niet, ik moet lesgeven…?’ Was allemaal geregeld. De stoute meiden zaten in het complot en hadden overdag braaf meegepraat. Ook de verplaatste middagles was onderdeel van het plan. De boefjes!

Ik werd door mijn lieve man ontvoerd naar een sterrenrestaurant voor een fantastische avond met eten van de buitencategorie. Ik was geroerd, ontroerd en denk er steeds aan terug hoe fijn het was.

Er zit een verschil in koken en koken. Ik ben er best aardig in, maar wat we die avond kregen voorgeschoteld was toch echt van een andere dimensie. We konden later niet aangeven wat we nou het allerlekkerste hadden gevonden. Je kunt beter een jaar niet uit eten gaan en dan één keer daar, dat is echt de moeite waard.

Schiefel

Mijn echte verjaardag was later, maar ook dat werd een hele leuke dag, door een paar

bijzondere felicitaties die me echt raakten. Dat was fijn, want verder was het niet zo’n beste week. DD heeft zijn eigen voorbeen aangetikt omdat hij idioot deed aan de longeerlijn. Uiteraard net boven de beenbeschermer, die ik met longeren uit voorzorg altijd wel omdoe. Een schiefel als een pingpongbal aan de binnenkant van zijn pijpbeen. Hij is niet kreupel, maar ik hoop dat met rust en koeling de bult nog wat slinkt. Hij heeft een lymfedrainagebehandeling gehad met tape en ziet er nu uit als een indianenpaard. Ik had verwacht dat hij alles er meteen af zou pulken, maar het zit nog steeds.

Verder ben ik in licht gespannen verwachting. Mijn beide boeken liggen op de drukpers en kunnen daar ieder moment vanaf rollen, mooi op tijd voor het Horse Event. Dus ik verwacht jullie daar allemaal….