Ik haat vakantie

Ik ben op vakantie. Voor normale mensen reden om in gejuich uit te barsten. Bij mij hangt de vlag halfstok.

Ik moet het iets nuanceren. Als ik eenmaal weg ben vind ik het leuk. Maar ik vind het vreselijk om op vakantie te gaan. De aanloop er naartoe. Waarom doe je het dan, vraag je je misschien af. Omdat het goed voor me is om af en toe even weg te zijn van de routine van alledag. Omdat het misschien een beetje te gek is geweest, alle gebuffel de afgelopen tijd. Omdat het beter voor me is om soms even uit mijn comfortzone te gaan. Omdat die beesten heus wel even zonder mij kunnen. Omdat het voor mijn partner ook leuk is als ik eens meega. Omdat ik nou niet echt rust nam na die dreun tegen mijn hersenpan. En dat trouwens nog geen moment heb gedaan sinds de dood van mijn moeder. Maar als ik nu buk om mijn schoenen aan te trekken, val ik om. Mijn evenwichtsorgaan doet gek. Zo’n stom ongeluk is een sterke aanwijzing dat je gas terug moet nemen. Daar moet je naar luisteren, zeggen verstandige mensen. Ik zeg ‘ja’ en ga vervolgens gewoon door met wat ik altijd al doe. Rust nemen, hoe doe je dat eigenlijk? Niks doen maakt mij juist hoogst onrustig.

Egels

Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. Zo is het met mij en vakantie ook een beetje. Ik zie op tegen al het geregel vooraf. Het valt niet mee met al die beesten. Gelukkig heb ik een fijne oppas gevonden voor in huis, die zowel met honden, katten, kippen als met paarden overweg kan. Evengoed maak ik me nu al druk over de oppasinstructies en alles wat er mis kan gaan als ik weg ben. In dat opzicht heb ik ook wel een paar slechte ervaringen met dingen die er fout gingen met de dieren, terwijl ik machteloos van ver niets kon doen. Loslaten, loslaten…zo niet mijn ding. Oei, ik moet niet vergeten op te schrijven dat het egeltijd is. Als Dot een egel vindt, scheurt ze ‘m in reepjes. Hoe meer ze geprikt wordt, hoe feller ze wordt. Dus dat de oppas handschoenen aan moet om eventuele vondelingen te redden bij het laatste rondje ‘s avonds. Oh, en ik moet ook uitleggen dat Socrates alleen het ‘oude’ schone stro uit de stal van DD mag, want die gaat hoesten van vers stro. En hoe het koffiezetapparaat werkt. En hoe ik de draad in de wei iedere dag verzet En…en…en… Begrijpen jullie het nu een beetje wat een stress dat voor me is, vakantie? Tot overmaat van feestvreugde werd ik afgelopen week snotverkouden. Ook niet echt humeurverhogend.

Motor

We zijn op de motor door Frankrijk aan het rijden. Dat zou voor andere mensen genoeg zijn om in de vlekken te schieten, maar dat is voor mij dan juist weer geruststellend. Ik voel me uitermate op mijn gemak op twee wielen. Balans en snelheid, het heeft iets weg van paardrijden. Bovendien vind ik het hebben van een doel belangrijk. Zomaar wat op een strand liggen is niets voor mij. Mooi weer is niet eens noodzakelijk. Misschien zelfs niet, want als de zon schijnt weet ik thuis nog wel duizend klusjes te verzinnen. Het is fijn om samen op pad te zijn.

Vakantie dus.

Een hele week.