Het wordt in dit land steeds ingewikkelder. Als je zelf dun bent mag je geen mening ventileren over (te) dikke ruiters, want dan valt het hele internet over je heen. Als je op een plek woont waar geen wolven voorkomen, mag je niks zeggen over de toenemende overlast voor paardenhouders aan de overkant, want wat weet jij er nou van. Slaan we niet een beetje door met z’n allen?
Onlangs kregen mijn manege-instructeur-vriendinnetjes een overduidelijk veel te zwaarlijvige klant op hun terrein. Had telefonisch een rit geboekt, dus dan kan het gebeuren dat je niet iedere keer de hele riedel met al je voorwaarden afsteekt. Het ging hierbij niet om een toerist die, niet gehinderd door enige rijkunstige achtergrond, ineens bedacht dat het leuk zou zijn om een keer op een paard te zitten. De persoon in kwestie kwam volledig in outfit en bezwoer dat hij aan de overkant regelmatig reed. Je krijgt in dat vak tegenwoordig een deskundig oog voor gewicht en dit was geen twijfelgevalletje. Dus werd de persoon correct, maar wel gedecideerd verteld dat er een gewichtslimiet van 90 kilo wordt gehanteerd ter bescherming van de paarden.
Er loopt geen bloed uit
Je kunt zelf wel ongeveer invullen wat er vervolgens gebeurde. Ik ben verbijsterd dat het überhaupt zo ver komt. De wens om te willen paardrijden begrijp ik volledig. Ik ben zelf momenteel behoorlijk geestelijk instabiel en af en toe niet te genieten omdat ik niet onbezorgd kan rijden, door de aanhoudende vage blessure van DD. Maar als je zoveel weegt, dan snap je toch zelf ook wel dat het niet erg paardvriendelijk is om minstens een uur op die rug te willen zitten? Houd op met die eeuwige discussie dat een te zware goed meezittende ruiter minder erg is dan een dunne hotseklots. Het is allebei niet goed. Gewicht is gewicht en dat heeft een effect. De rug van een groot paard is niet automatisch berekend op meer gewicht en datzelfde geldt voor andere rassen. Ben je te fors en wil je toch zo graag iets met paarden? Ga longeren, vrijheidsdressuur doen of mennen. Van mij hoef je niet af te vallen en dat is ook niet altijd een eenvoudige, noch blijvende oplossing. Maar ga er gewoon niet opzitten.
Het is zoals met alle paardenwelzijndingen: paarden schreeuwen niet en als er niet meteen zichtbaar bloed uit loopt, dan doen we het lekker tóch, ook al weten we diep vanbinnen heus wel dat het eigenlijk niet goed is. Je kunt hier van alles bij invullen. Slofteugels, gebruik van bandages…ga zo maar door.
Een bijtende hond is voorpaginanieuws
Waar volgens mij alle paardenmensen het wel over eens zijn is dat het oprukken van de wolven in Nederland geen goede ontwikkeling is. Er is een reden voor dat we die beesten meer dan een eeuw geleden eruit hebben gejaagd. Ons land is gewoon te klein voor zo’n roofdier. We zijn inmiddels met z’n achttien miljoenen hè. Er wordt ook altijd schande van gesproken als kinderen worden gebeten door honden. En dan halen we zulke potentiële gevaren 2.0 met gejuich binnen? Voor de biodiversiteit? Het gevolg is dat er op steeds meer plaatsen landschap ontsierende heiningen verschijnen die ook nog eens een beroep doen op het toch al te krappe stroomnet. Waar een beetje slimme wolf al snel een weg over- of onderdoor vindt, waardoor zijn prooi helemaal als een rat in de val zit. Over ratten moeten we het dan ook nog eens hebben, maar eerst dit even.
De risico’s zijn enorm
Ik vind het onbegrijpelijk dat we eerst -terecht- door een bepaalde groep erop zijn gewezen dat de natuurlijke behoefte van paarden onbeperkt eten en bewegen is, dus dat we ze permanent buiten moeten zetten. Zeker voor veulens is dit belangrijk. Dus zijn we eindelijk zover dat iedereen daar schoorvoetend naartoe beweegt, krijgen we te horen dat we paarden moeten beschermen tegen wolven. De enige manier om dat echt adequaat te doen is ze weer binnenhalen. Schiet mij maar lek. Of liever niet, doe dat nou met die wolven. We mogen op steeds meer plekken niet komen. Ruiters gaan niet meer op buitenrit. Niet uit angst om opgegeten te worden, wat inderdaad niet zo’n vaart loopt, maar omdat paarden een instinctieve angst voor wolven hebben. Dus als ze ze ruiken of zien -en hun zintuigen zijn vele malen scherper dan die van ons- dan gaan ze er vandoor, met alle risico’s van dien.
Onze paarden staan ontspannen buiten. Voordat je denkt: hé, goed idee, wij moeten allemaal naar een Waddeneiland, moet je weten dat ‘druktebeleving’ hier momenteel óók iets is waar je beter niet over kunt beginnen. Dus ik houd vanaf nu mijn mond weer. Een weekje of zo….