Het standaard antwoord op de vraag ‘hoe gaat het met je’ is ‘goed’. Maar iedereen heeft wel eens een periode waarin het even niet zo goed gaat, ook al probeert facebook je wat anders voor te schotelen. Heel af en toe heb ik de neiging om dat gewoon eerlijk te zeggen. Maar verwacht daar niet teveel van, want de reactie stelt meestal teleur.
De meeste mensen reageren op een voorspelbare manier. ‘Oh dat heb ik laatst ook gehad’. Met daarna: ‘je moet ook…’ en een hele litanie, waardoor je het gevoel krijgt dat je niet zo moet piepen, want waar jij mee zit hebben zij vééél erger. En bovendien ben je op zijn minst een stijfkop en in het ergste geval arrogant als je tegenwerpingen maakt bij het ‘advies’. Terwijl je daar niet om vroeg. Je wilde alleen even eerlijk antwoord geven en een luisterend oor. ‘Uhuh’ en ‘aha’ had volstaan.
Slaapproblemen
Ik heb mijn hele leven altijd geslapen als een baby. Waar dan ook, al moest ik op een tafel liggen. En liefst negen uur per nacht. Om onverklaarbare redenen is dat sinds enige tijd totaal anders. Ik lig wakker of word idioot vroeg wakker, om vervolgens geen oog meer dicht te doen. Waardoor ik me overdag gesloopt voel. Ik vind het behoorlijk lastig. En dat zei ik laatst dus ook…
Waar ik me hogelijk over verbaasde, al tijdens het uitvoerige antwoord, is hoe slecht er wordt geluisterd. Of nee, hoe weinig bereid mensen zijn om zich in een ander te verdiepen. Want wat voor jou prettig is, werkt, ontspant, kan mij de zenuwen bezorgen. Ik probeerde het nog voorzichtig, door aan te geven dat even lekker er tussenuit gaan voor die persoon misschien de oplossing is, maar voor mij een bron van grote stress is. Want ik zit met een complete dierentuin waarvoor moet worden gezorgd, waaronder een inmiddels wel erg oude hond, die ik niet graag alleen laat. Het is een verplichting die op mij drukt en ik zwaar opneem. Maar het is ook een vrijwillige keuze, want ik krijg er veel voor terug. Voor mij weegt dat op tegen het nadeel. Maar goed, ik kán dus niet zomaar weg en wil dat ook helemaal niet. Dus dat bracht ik er tegenin. Waarna nog net niet werd gezegd dat het dus mijn eigen schuld is dat ik slecht slaap, maar daar kwam het wel op neer. En oh ja, dan deed ik toch een korte vakantie in plaats van een lange…? Heb je dan helemaal niet geluisterd, vraag ik me op zo’n moment af. Of interesseert het je eigenlijk geen bal wat ik zeg, hoe ik in elkaar zit? Het ging geen moment om mij, over mij. En als dat zo is, waarom vráág je me dan hoe het met me gaat, als je het eigenlijk niet wilt weten?
‘Die van mij…’
In de paardenwereld kunnen we er ook wat van. Luister maar eens naar een conversatie tussen twee ruiters. Tel eens hoe vaak je ‘die van mij’ hoort zeggen. Ik maak me er zelf ook schuldig aan hoor. Een paard met een blessure? Hartstikke rot voor je. Die van mij had laatst…
Nu we het er toch over hebben, DD had vorig najaar inderdaad wat geks. Het begon met één dik achterbeen. Ik ben er met mijn neus bovenop langs gegaan, geen schrammetje te vinden. Na enig stapwerk was het weer dun. De volgende morgen stond hij met twéé dikke benen… Maar hij at en ging vrolijk de wei in. De dag daarna waren ook zijn voorbenen enigszins opgelopen. Ik had me er inmiddels al bij neergelegd dat er waarschijnlijk een virusje door zijn lijf raast of zo. Maar zolang hij geen koorts heeft en geen andere ziekteverschijnselen vertoont, is rustige beweging bij mij de remedie.
Raar virusje?
Na drie dagen waren zijn benen weer normaal. Maar nu zat zijn neus en kin ineens helemaal vol korsten en schaafplekken. Huh? De dikke laag levertraanzalf mag nog zo verzachtend bedoeld zijn, hij vond het stinkspul dat niet op zijn neus thuis hoorde. En bij een paard van 1.80 zit het hoofd dan nog ff hoger. Het was aanleiding om met een loep door het land te gaan, op zoek naar een vergeten berenklauw of zoiets. Niets gevonden natuurlijk. En gek ook dat de andere paarden niks mankeren. Zonnebrand was onwaarschijnlijk, want ook zijn kin zit vol korsten. Een koortslip heb ik bij paarden nog nooit van gehoord. Dus in het kader van ‘hoe gaat het’, stroomden de tips binnen…
(Spoiler alert: ik heb zijn weerstand een oppepper gegeven met extra vitaminen en een dag later waren zijn benen weer dun, zijn neus en kin bijna genezen en stond de turbo weer aan tijdens het rijden. Hij heeft nog een weekje mok gehad, voor het eerst van zijn leven. Maar ook dat is inmiddels weg, na behandeling met betadinescrub en zinkzalf. Meest waarschijnlijke is toch een herpes virus…)