Hoe gaat het nu? Ik heb veel lieve reacties en steunbetuigingen gekregen na alle ellende van vorige week, waarvoor dank. Dat helpt toch. Het gaat naar omstandigheden goed. Socrates loopt niet meer zo krom om zijn as te tollen. En hij kan ook weer naar beide kanten draaien, al stapt hij soms ineens weer even een pasje raar opzij weg.
Socrates eet ruwvoer, mest, plast, reageert op de omgeving en ziet er opgetogen uit. Krachtvoer laat hij grotendeels staan. Alleen de wortels wil hij graag en hij neemt een paar hapjes van de slobber die hij één keer per dag warm krijgt. Het kan zijn dat alle medicatie hem een maagzweer heeft bezorgd. Dat hij alleen in de paddock moet, bevalt hem helemaal niet. Hij neigt echt naar de wei, waar zijn vriendjes lopen. Ik had een apart stukje voor hem, maar dat was geen succes. Eén van de merries, die nogal verlatingsangst heeft, vloog zonder zich te bedenken meteen door de draad. Ze joeg hem op. Niet agressief, maar meer met een soort onderzoeksdrift. Alsof ze zich afvroeg waarom hij ‘anders’ deed. Maar Socrates is nooit zo van dit soort opdringerigheid, dus die trok een sprintje, wat hem verbazingwekkend goed af ging. Ook dat stemde hoopvol. Hij heeft echter nu wel ineens een dikke kogel rechtsachter. Geen wondje te zien. Overbelasting? Verdraaid?
Teveel onrust in de wei
De medicatie is sinds zaterdag gestopt. Dat werkt natuurlijk enige tijd na, dus het is afwachten. Hij maakt een opgewekte indruk, dus mijn hoop op een waardig pensioen is iets toegenomen. De volgende stap is weer in de wei. Er zijn twee redenen waarom ik aarzel. Er staat namelijk ook sinds een paar dagen een nieuwe jonge merrie bij. Dat kwam toevallig zo uit. Een schatje hoor. Het arme dier moet echter haar plekje in de kudde nog krijgen en dat geeft wat onrust, die ik Socrates nu wil besparen. Wegens het *lelijk woord* weer gooi ik een baal hooi in de wei, zodat ze nog wat te knabbelen hebben. Dat is niks voor Socrates, die echt alleen maar kuil mag hebben. Hij is zo knettergevoelig voor hooi, dat dat zelfs als het buiten in de nattigheid heeft geleden op zijn luchtwegen werkt. Ik ben dus bang dat hij zich voorlopig even in de paddock moet vermaken. Die is groot (20 x 20), hij krijgt volop kuil, het is vlakbij de hooieetplek in de wei en wij lopen de hele dag inclusief honden, katten en kippen om hem heen, dus er is afleiding. Op stal staat hij ’s nachts naast DD en de bovenste helft van onze boxen is tralies, dus ze kunnen elkaar zien en ruiken.
Gezelschapspony in de kliniek
Ik ben groot voorstander van veel sociaal contact. Tussen dieren dan hè. Zelf vind ik het bij tijd en wijlen wel leuk om gezelschap te hebben, maar ben ik niet zo van de mensenmassa’s. Kleine groepjes is meer mijn ding. Er kwam onlangs een filmpje voorbij van een dierenkliniek, waar ze een lieve, rustige hond hadden om zieke of pas geopereerde honden gezelschap te houden. Dat bleek enorm effectief. Kuddedieren kalmeren van sociaal contact. En als er één kuddedier is dat sociaal contact boven alles verkiest, dan is het wel een paard. Dus waar blijft de lieve, sociale, makke gezelschapspony in de paardenkliniek …?
Al met al zijn het onrustige tijden. Op allerlei fronten. In het weekend was mijn website ineens niet meer bereikbaar. Ik werd erop geattendeerd door trouwe lezers. Ik heb even geprobeerd om het zelf op te lossen, met hulp van twee mannen bij de host-helpdesk. Die waren inderdaad erg behulpzaam, maar er kwam zo’n hoeveelheid nerd-taal uit, dat bij mij de stoppen doorsloegen. Het enige wat ik had gedaan was een pagina verwijderen die niet meer van toepassing was. Ik heb daarbij waarschijnlijk toch iets gedaan wat de hele boel ontregelde, maar ik kan me echt niet herinneren welke stappen ik precies heb gevolgd (al ben ik niet zo erg als een goede vriendin, die wild op allerlei knoppen begint te rammen als iets niet werkt…) Anyway, het is weer opgelost. Afblijven, afblijven.
Afblijven, of toch niet…?
Bij paarden is ‘afblijven’ overigens meestal niet de oplossing. Heb je een probleem, dan is het wel handig om daar vanaf te blijven tot je echt weet hóe je het moet aanpakken, om te voorkomen dat het erger wordt. Vooral met gedrag nestelen zich dingen die je niet wilt ongelooflijk snel en hardnekkig in het brein. Zie het er dan maar weer eens uit te krijgen. Dat lukt stap voor stap. Maar gaat het weer even mis, dan vervalt een paard meteen in de oude, slechte gewoonte. Het hangt er dan vanaf in hoeverre jullie vertrouwensband is hersteld of je hem daar weer sneller dan ervoor uit krijgt. Stel, je paard vindt het lastig om met zijn achterbenen opzij te stappen. Te kruizen dus. Iedere keer als je dat probeert gebeurt er iets, waardoor jij stopt met het vragen. Hij gaat rennen, doet zijn hoofd omhoog, verzin het maar. Als jij op dat moment bezig gaat met dat ongewenste gedrag en niet langer van hem vraagt achter opzij te gaan, heeft hij geleerd dat hij precies met dát gedrag bereikt wat hij wil, namelijk niet kruizen. Hoe moeilijk ook, probeer bij je vraag te blijven, zelfs tijdens dat ongewenste gedrag. Al doet hij maar één ministapje in de goede richting, dán stop je met vragen. Hij moet leren dat het door jouw gewenste antwoord de uitweg voor hem is. Vragen hè, niet dwingen. En oefen dit dan tevens op verschillende manieren. Dus ook aan de hand. Het moet normaal en niet eng worden.
Quiz: leren en lachen
Vanaf morgen schijnt er een blizzard over ons land te trekken. Zelfs over Texel. De wintersportliefhebbers staan te juichen, maar ik zucht bij de gedachte dat we weer met emmers moeten slepen en dat de wei in waarschijnlijk geen optie is. Ik ben er wel klaar mee. Waar blijft de lente? Maar het is niet allemaal kommer en kwel. Ik heb twee digitale quizavonden gehouden voor De Paardenkamp. Het was een combinatie van vragen en uitleg van mijn kant, over verzorging en training van oudere paarden. En léúk dat dat was! We hadden enthousiaste, fanatieke deelnemers, want er viel wel wat te winnen. Maar er werd ook gelachen bij de instinkers, naast het absorberen van nuttige informatie.
Heb je dit gemist of kon je niet, stuur dan een berichtje naar de Paardenkamp. Als er genoeg animo is, gaan we nieuwe sessies plannen. En uiteraard ga ik ook aan de slag met andere versies, over het verbeteren van je dressuurproef of rijkunstige problemen. Leren en lachen tegelijk. De beste manier om de lente tegemoet te treden.