Het gebeurt me regelmatig dat ik een berichtje krijg met een noodkreet als: mijn paard hangt op de rechterteugel, wat moet ik doen? Als ik daar met een toverspreuk op afstand een oplossing voor had, was ik waarschijnlijk stinkend rijk geworden.
Het is, zonder de combinatie te zien, lastig om aan te geven wat je moet doen als een paard op één van beide teugels hangt. Er kunnen namelijk verschillende oorzaken voor zijn en je moet op zoek naar de kern van het probleem. DD hing op rechts op de dag dat hij weer onregelmatig was. Dat was dus duidelijk een geval van: mijn been doet zeer, draag jij mijn hoofd effe.
Er zijn paarden die zich als een wokkel in bochten wringen. Je moet wel weten wàt je wáár wilt rechtrichten, voor je daarmee aan de slag gaat. Wat voor scheefheid is het? Is het gewoon een ‘natuurlijke’ kromheid? Of is het er ineens, en heviger dan normaal? In dat laatste geval wil je paard kennelijk iets ontlasten. Meestal is dat een been, soms de rug of het SI-gewricht achter het zadel.
De bedoeling is dat het weer gelijk wordt
Als het eenzijdig hangen plotseling optreedt, is een controlebezoekje van de dierenarts, fysio, paardentandarts, zadelpasser of hoefsmid verstandig. Waarbij ik niet zonder reden begin met het noemen van de dierenarts. Als het linkerachterbeen naast de massa gaat, wordt de rechterkant bol en dat voel je tot in je rechterteugel. Maar als hij linksvoor pijn heeft, hangt hij ook op rechts.
Als een paard ineens meer dan normaal op de voorhand loopt, zoekt hij meer steun op je handen en dan voel je de natuurlijke scheefheid heviger. Het kan ook zo zijn dat jij als ruiter schever bent dan normaal, om wat voor reden dan ook. De bedoeling is dat de aanleuning weer gelijk op twee teugels wordt. Maar hoe doe je dat?
Schouders voor de achterhand
Als je zeker weet dat er geen medische oorzaak is en het harnachement ligt goed, dan ga je oefenen op rechtgerichtheid. Rechtrichten moet van achteren uit. Maar je kunt geen achterbeen terugduwen, want dan krijg je geslinger. Je plaatst de schouders weer recht voor de achterkant. Schoudercontrole dus. Je zoekt contact op de kant die het paard loslaat en je probeert de strakke kant steeds even te ontspannen. Niet zomaar loslaten, want dan valt hij op zijn neus. Steunen en loslaten, totdat het kwartje valt. Niet vergeten dat voorwaartsheid hierbij een rol speelt. Als een paard achter je been wegkruipt kan hij zich alle kanten op wurmen. Gevoelsmatig moet je meer paard vóór je hebben en rijd je alsof je een boodschappenkarretje voor je uit duwt. Of -zoals ik laatst zag op een fraaie tekening- alsof je in zee staat en de golven van achteren tegen je rug rollen.
Wat is de oplossing?
Onlangs kwam iemand bij me die dit probleem had. Ze had gehoord dat ze juist de kant waarop haar paard losliet verder moest inbuigen. Het bracht haar in verwarring, want het voelde gek. Zonder de combinatie te zien kan ik niet zeggen of dat effectief is. In zo’n geval raad ik aan dat gewoon te proberen en goed te voelen wat het effect is. Krijg je je paard, als je dat een kwartiertje doet, gelijker op twee teugels? Eigenlijk is dit soort problemen iets om samen met je instructeur aan te werken. Want die kan vanaf de grond het hele plaatje bekijken. En het is meestal niet één ding. Kortom, je mag me altijd alles vragen, maar het is misschien handig om me uit te nodigen…