Ik ben niet bang voor alles wat kruipt en sluipt. Tot afgrijzen van mijn partner, die als militair allerlei trainingen heeft gevolgd over de gevaren van kleine beestjes. In mij huist meer een soort Freek Vonk, ik wil het liefst alles van dichtbij bekijken.
Dat heeft tot gevolg dat mijn man, die is getraind om iemand op 30 manieren te bedwingen met zijn blote handen, mij roept als de kat een levende muis mee naar binnen heeft gesleept (of een al dan niet verminkte dooie) of er een wesp in huis vliegt.
Ruzie
Wij hebben enige jaren in Engeland gewoond. Op een dag hadden we een nogal pittige discussie. Zo hevig, dat we even niet bij elkaar in de buurt wilden zijn. Komt in iedere relatie wel eens voor, denk ik. Mijn partner stampvoette de trap op. In een rommelkamertje stonden nog een paar onuitgepakte plunjezakken van zijn laatste missie. Een goede gelegenheid om die eens uit te pakken, bedacht hij met een kwaaie kop.
De spin
Na een paar minuten hoorde ik hem met een dun stemmetje roepen. Verbaasd, maar licht triomfantelijk ging ik naar boven. Wat bleek? Nadat hij een zak had omgekeerd en tussen de spullen rommelde, zag hij iets bewegen. Het was een spin. En geen kleine. Wat nu? Maar omdat hij kwaad op mij was, was het zijn eer te na om mij te roepen. Hij zette het raam open en besloot het beest met een tijdschrift op te scheppen en naar buiten te zwiepen. Gezien het formaat was daar vanuit zijn oogpunt al enige heldenmoed voor nodig.
Die heeft in al zijn harigheid nog wel wat schattigs en onschuldigs
Het beest werd omzichtig benaderd. Maar net toen hij het blad onder de zwarte poten wilde schuiven dook de spin in elkaar en sprong hij weg alsof hij op een mini trampoline stond. Dat was een streepje meer dan mijn partner aankon. Acuut werd zijn ego opzij gezet.
Ik moet toegeven dat het echt een grote spin was. Zelfs ik moest even slikken. Ik ben geen kenner, maar het was geen vogelspin. Die heeft in al zijn harigheid nog wel wat schattigs en onschuldigs. Net als een hommel, die ook heus gewoon kan steken.
Rietberger
Ik ben van leven en laten leven, dus meestal vang ik spinnen in een glas en zet ik ze buiten neer. Maar deze paste daar niet in. En dan was er nog het probleem dat deze een dubbele Rietberger (met schroef) uitvoerde, zodra we hem benaderden. De slakom bracht uitkomst. Na een paar pogingen lukte het me.
Zuid Engeland heeft, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, een prettig klimaat. We woonden vlakbij zee, met een rand kiezelstrandje en wat prikkerige duinbosjes. Daar heb ik de verstekeling losgelaten. Met excuses aan de lokale bevolking, want ik denk dat hij het daar prima heeft gered.
Wat ik overigens niet wist is dat spinnen kuddedieren zijn. Een dag later zat er nog één op de muur…
ps. Ik had twee varianten voor een kür proef gemaakt en die heb ik gisteren voor de eerste keer geoefend. In een weiland met alleen bordjes, wat op zich al een opgave was. De eerste was voor het mooie net even te lang, de tweede was net te kort en choreografisch wel spannend, maar op of misschien wel net iets over het randje van wat we aankunnen. We studeren nog even verder…