Er is een nieuwe Star Wars film uitgekomen. Ik ben één van de eersten die in de bioscoop zit. Ik geef het toe, ik ben diep vanbinnen misschien wel een nerd. Captain Janeway is mijn rolmodel en ik moet schaterlachen om the big bang theory op TV. Ik denk dat dat komt omdat ik me voor werk graag omring met wetenschappers, waarin ik Sheldon Coöper wel eens herken. En mijn partner vindt mij qua karakter veel weg hebben van Bernadette, hoewel onze stemmen bepaald niet overeen komen.
Nog meer guilty pleasures? Qua muzieksmaak misschien? Ik luister eigenlijk niet zoveel muziek. Als ik aan het werk ben houd ik van stilte om me heen. In huis staat de radio wel aan. Mijn partner zit hele dagen naar Radio 1 te luisteren. Ik word na vijf minuten horendol van al dat gebabbel dat acute kortsluiting in mijn hoofd veroorzaakt en zet ‘m dan snel op een muziekzender. Een beetje toegankelijke, dus geen housegestamp. Ik heb ook niks met Nederlandstalig. Het spijt me, ik kan het niet helpen, ik vind er gewoon niets aan. Een keer met drie bier op meegalmen is wel lachen, maar als achtergrond in huis of in de auto gaat mij te ver. Net zoals niet iedereen bij ons mijn voorliefde voor John Denver, Peter Gabriel, Crowded House of The Joshua Tree CD van U2 kan waarderen.
Noga
Zonden op eetgebied dan misschien? Ik eet geen vlees en chocolade, niet uit overtuiging maar omdat ik er niet tegen kan. Waarschijnlijk komen we er in de toekomst achter dat ik daarom 120 jaar oud ben geworden, want het lijkt me gezonde allergieën. Ik ben sowieso geen zoetekauw en geen gedachteloze snoeper, al maak ik voor één ding een uitzondering en dat is zachte noga. Als we dat in huis hebben herinner ik me ineens wél waar ik de boodschappen heb opgeborgen en moet ik me echt beheersen om niet de hele voorraad in één keer weg te werken. Het is dus niet zo dat ik chocoladeverslaafden niet begrijp.
Tijgerjurk
Rare kledinggewoonten? Hier op Texel kijkt er niemand van op als ik in rijbroek of op werklaarzen boodschappen doe. Op hakken zou ik meer een uitzondering zijn. Maar Texelaars kijken nergens snel van op, ze zien meestal overal de humor wel van in. Qua voorkeur ben ik tamelijk afgezaagd, doe mij een lekker zittende strakke spijkerbroek. En verder heb ik niks met printjes of motiefjes. Zelfs geen streepjes. Al maak ik soms een uitzondering voor een lekker fout tijgerjurkje, als ik in een choquerende bui ben.
Mijn lievelingskleuren zijn blauw en groen, wat niet zo vreemd is met haar dat van nature de kleur van een vuurtoren benadert. Ik weet nog dat ik als kind van mijn moeder om die reden nooit knalroze, oranje of rood mocht dragen. Dat vloekte, vond ze. Ik moet toegeven dat ze niet helemaal ongelijk had, als ik de gênante kinderfoto’s zie van ponyclub De Tjongo’s, in de knal oranje clubsweaters die in die tijd nog verplicht waren.
Lastige verslaving
Misschien ben ik eigenlijk wel een heel saai mens zonder verslavingen of andere rare uitspattingen. Nou ja, die ene dan. Das wel gelijk een hele kwalijke. Ik kan niet zonder paarden. Zijn we op vakantie, dan ben ik eerst even blij van alle verplichtingen af te zijn, om vervolgens ongerust de horizon af te speuren tot ik de geruststellende aanblik zie van iets vierbenigs. Het is ooit wel eens gebeurd dat ik even niet kon rijden en mijn partner me bijna smeekte om op een paard te klimmen, want ik was niet te genieten. Paardrijden valt voor mij niet onder een quilty pleasure, het is een eerste levensbehoefte geworden. Beetje lastige combinatie met mijn voorliefde voor ruimtevaart. Hoewel, ze noemen het niet voor niets space cowboys…