Laten we het erop houden dat ik en vakantie een wankel evenwicht is. En dat de klimaatverandering Spanje nog niet heeft bereikt. Of misschien wel, maar dan de verkeerde kant op. Thuis was alles goed gegaan, alsof ik niet weg was geweest. Ik stortte me dus vrijdag als vanouds meteen in het werk. En toen ging ineens het licht uit.
Kwam het door een vliegtuig vol snotterende mensen op de terugweg? Teveel inwendige stress om niks? Ik weet het niet. Ik stond zaterdag gewoon op als altijd, deed de paarden buiten en de stallen, at mijn normale ontbijt, ging staan en werd niet goed. Met een snelheid waar Max Verstappen alleen maar van kan dromen kwam er een hoofdpijn opzetten zoals ik nog nooit eerder heb gehad. Was dit nou wat ze een migraine aanval noemen? Ik werd ontzettend misselijk en het enige dat ik kon bedenken was liggen met een kussen over mijn hoofd. Zelfs een vervaarlijke hoeveelheid paracetamol bracht geen uitkomst.
72 uur geslapen
Het duurde in totaal drie dagen. Daarvan het ik 98 procent slapend doorgebracht. Je kan je niet voorstellen dat iemand zoveel kan slapen achter elkaar, maar ik kan dat. Het enige waar ik mezelf toe dwong, hoe ellendig ik me ook voelde, was ’s ochtends opstaan, douchen en zelf de paarden buiten zetten, waarna ik de stallen uitmestte. Niet wegens gebrek aan hulp, want dat werd door lieve mensen van alle kanten aangeboden. Maar ik weet dat als ik dat niet kan op wilskracht, er echt reden is om alarm te slaan. Zolang ik het red, desnoods half op mijn knieën, ga ik ervan uit dat wat ik heb ook vanzelf weer weggaat. En zo was het dus ook. Het ging zoals het kwam, ineens was het weg en voelde ik me weer okay. Wel wiebelig, want in die drie dagen was alleen de geur van eten al teveel. En ik had al niet zoveel vet over.
Nieuw paasspel: hoefijzers zoeken…
Ik heb de paas dus volledig gemist. Jammer, want ik vind dat altijd een leuke tijd, omdat de lente eraan komt. Ik heb ook niks gezien van Aken. Wat ik ervan gelezen heb maakt me weinig hoopvol voor de Olympische Spelen. Waar is de tijd dat we daar vol vertrouwen naartoe gingen met een team waar we allemaal trots op waren? Overigens had DD ook een 1 april grap, namelijk zijn ijzer eraf trappen, dat ik dan met mijn gammele lijf in de prut mocht zoeken. Zijn alternatief op paaseieren. Gevonden natuurlijk. Maar met het naderende Texelweekend voor de deur maakt onze smid overuren, dus ik hoop dat hij nog een gaatje vindt om het er weer onder te meppen.
Een spannende klus
Kortom, ik heb niet zoveel te melden. Okay, ik heb nog wel een primeur, maar ook meteen een embargo. In de vakantie -zal je altijd zien- kwam er ineens van alle kanten werk binnengestroomd. Als ZZP’er heb ik dat natuurlijk zelf in de hand en ik heb met mezelf afgesproken dat ik echt alleen nog maar doe wat ik leuk vind. Maar nu kwam er iets voorbij wat ik echt heel graag wilde doen. Het is veel werk, zeg maar hééél veel werk. En pittig ook, want er staat tijdsdruk op. Het gaat namelijk om de vertaling van een boek van iemand die ik bewonder. Jullie horen tzt wel wie. Daarnaast staan er veel jury afspraken op de agenda, ga ik voor De Paardenkamp naar Equiday en zijn we erg druk met de voorbereidingen voor de Dag van het Oudere Paard op 22 juni, wat echt heel gaaf wordt. We hebben dit keer een topprogramma, dat wil je niet missen, dus bestel snel je kaarten. En dat is dus nog naast alle mensen die nog snel even les willen hebben vóór het Texelweekend en alle reguliere schrijfwerkzaamheden, die ook gewoon doorgaan… Ieder ander zou zeggen: ik ben toe aan vakantie. Maar het gekke met mij is dat ik hier juist erg lekker op ga.