Meteo consult zou ze in dienst moeten nemen. Paarden zijn de beste barometers die er bestaan. Je zou denken dat ik dat inmiddels wel wist, maar ik trap er toch steeds weer in. Dan voel ik me behoorlijk teleurgesteld en vraag ik me af waarom ik ze ook alweer zo leuk vind.
Weersveranderingen. Op één of andere manier voelen ze die aankomen en reageren ze erop. Het doet iets met hun humeur. Met dat van ons waarschijnlijk ook, maar wij zijn al zo ver van de natuur afgedwaald, dat we dat niet eens meer in de gaten hebben. Het begon met het opzadelen voor de clubles. DD vindt dat geweldig, want hij is dol op andere paarden. Dus voor hem is het een soort wekelijkse gezelligheidsbijeenkomst, waar hij zijn andere vriendinnen ziet. Ik ga met de trailer naar de manege. Meteen weer even een goede wekelijkse oefening om een stukje te reizen.
Na aankomst doe ik in de trailer zijn hoofdstel om. Ik heb hem van heel jongs af aan geleerd dat hij het min of meer zelf omdoet, door iets lekkers aan te bieden met het bit. Zal wel weer niet mogen van allerlei gedragsgoeroes, maar ik heb ermee bereikt dat al mijn paarden met plezier zelf hun neus erin steken. Dat werkt toch een stuk prettiger dan gedoe met vingers in mondhoeken om een mond open te wurmen. Zelfs bij een paard die geen 1.80 is, kan dat veel gemartel opleveren.
Een zadel op een biljartbal
Hoewel hij daar dus erg braaf mee is, neem ik geen risico dat hij iets ziet en zijn hoofd op zo’n hoogte doet dat ik er echt niet meer bij kan. Ik doe het halster er omheen en knoop hem dan achter de trailer aan een lusje van pakketouw (dat breekt in geval van nood zodat je halster heel blijft) om op te zadelen. Ik kom aan met het schabrak en meneer ziet uit zijn ooghoek een stapmolen met een paard erin, net half achter de bosjes. Die is nieuw, of althans, hem nog niet eerder opgevallen. Maar dat er een paard rondjes liep zorgde voor enige kortsluiting in zijn brein. Het was alsof ik een zadel op een biljartbal van twee meter hoog wilde doen, die net was gebruikt om een carabole mee te scoren. Het lukte, maar toen moest ik er nog op. Er staat een filmpje op youtube van een nijlpaard in een Amerikaanse dierentuin die zich als een dolfijn gedraagt. Zoek maar even op. Dat soort beelden moet je je voorstellen terwijl ik naar de bak liep, op weg naar een krukje. De spierkracht in dat massale lijf naast je, met het bijbehorende gegil (in zijn geval nogal hoog, als een Shetlander on steroids) is imponerend. Ik zit er dan trouwens liever zo snel mogelijk op, want ik heb het idee dat ik in het zadel meer te vertellen heb en hij sneller tot bezinning komt. Waarna hij overigens braaf zijn training heeft afgewerkt.
Waar is die slofteugel
Maar het had me aan het denken moeten zetten. Want toen ik de dag erna een rondje buiten ging met zijn maat Damiro, was hij strontvervelend. De eerste kilometer heeft hij misschien twee keer met zijn voorvoeten de grond geraakt, zo opgewonden was hij. Dat werd er bepaald niet beter op toen we zijn hartsvriendin Lizzy tegenkwamen, die onderweg naar huis was. Met zijn ogen is niets mis. Hij herkende haar van verre en ik moest hem echt in de houdgreep nemen om te voorkomen dat hij als een hitsige dekhengst om draaide om haar te volgen. Ik betreurde ineens mijn aversie tegen slofteugels heel even. Zou voor de veiligheid wel even beter zijn geweest, want ik had echt moeite om hem bij me te houden.
Hormonale weersvoorspeller
Op zo’n moment word ik inwendig best nijdig. Hij heeft het mooiste leven van allemaal. We voldoen maximaal aan de welzijnseisen, hij staat met vriendjes en vriendinnen in de wei, ruwvoer zoveel hij wil…is dat ene uurtje luisteren teveel gevraagd? Maar zo denkt een paard natuurlijk niet. Die reageert primair op natuurlijke drijfveren. Hormonen en luchtdrukveranderingen. Weet ik ook wel, maar ik kan het toch niet helpen dat ik me even verongelijkt voel. Doe je daar elke dag al die moeite voor.
Verderop stonden twee enorme vrachtwagens met een convoi exeptionelle stacaravans af te laden. Daar liepen ze op het pad ernaast ontspannen langs. Dat dan weer wel…
ps. Houd 25 juni 20.00 uur even vrij in je agenda. Meer nieuws volgt!