Een hersenbloeding…

Ik dacht jullie een leuk verhaaltje te kunnen voorschotelen over mijn nieuwste initiatief: een pubquiz over verzorgen en trainen van oudere paarden. Maar het leven loopt altijd anders. Zo stond ik ineens met een paard in de trailer op de boot, op weg naar de kliniek…

Al een tijdje maak ik me enigszins zorgen over Socrates. Hij wordt dit jaar 22. Hij is altijd een einzelgänger geweest, die meestal op ruime afstand van de rest in de wei staat en bij slecht weer na een uurtje alweer voor de ingang (waar ik uiteraard niet aan toegeef). Maar de laatste tijd merk ik dat hij door de merries uit de groep wordt gejaagd. Dat is een teken aan de wand. Hij loopt alleen nog maar recreatieve rondjes, maar ook dat ging niet zo lekker. Hij was niet helemaal rad, zonder dat het aan een bepaald been was toe te wijzen. Een beetje rust en osteopathie leek wel wat verlichting te geven, maar ik bleef mijn twijfels houden.

Thuisonderwijs 2.0

Dinsdag zette ik hem buiten en had ik meteen een unheimisch gevoel, om maar even in de Germanismen te blijven. Hij ging wel de wei in, maar draaide kleine rondjes, als een hond die in zijn mand wil gaan liggen. Maar hij ging niet liggen. Omdat hij daarna toch weer gewoon ging grazen, normale kleur plaste en ook gewoon mestte, ben ik eerst boodschappen gaan doen. Mijn opmerkzame buurmeisje zat tijdens het thuisonderwijs kennelijk uit het raam te kijken, want ik kreeg een bezorgd appje van haar dat Socrates ‘vreemd’ deed. Ik ben echt zo trots op haar. Basisschoolleeftijd en dan al zoveel dierengevoel dat je dat opmerkt. Socrates was erbij gaan liggen. Dat doet hij echt nóóit in de wei. En zeker niet in de modder. Ik vloog erheen. Het eerste wat door me heen schoot was ‘koliek’. Maar hij lag rustig zonder te rollen en kwam gelijk overeind toen hij me zag.

Zijwind, kracht 10

Zodra hij stond viel op dat hij een rare kromme houding aannam. Extreem travers-achtig. We zwalkten naar de stal alsof het windkracht 10 van opzij was. Ik zette hem op de wasplaats en hij was zo onstabiel dat hij probeerde tegen de zijkant te leunen. Ik heb zijn hele nek en rug gecontroleerd, maar nergens pijnreactie. Hij kon wel gewicht op zijn benen verdragen en zat ook niet extreem op zijn kont naar achter, dus dat sloot botbreuken of hoefbevangenheid al wat uit. Acute ataxie kan ook voorkomen bij iets als halsartrose. Hij zag er hulpeloos en een beetje wanhopig uit. Dit kon zo niet langer. Dus ik belde de kliniek. Ik ben toch zo blij met die mensen. Een prachtige paardenkliniek op 20 minuten van de boot. ‘Meteen inladen’, zei de assistente, ‘bel maar als je op de boot zit’. Eenmaal daar stond dokter Willem al op ons te wachten. Daar was ik blij mee, want dat is een concrete man. Niet iedereen kan tegen zoveel duidelijkheid, maar ik houd daarvan. Hij twijfelde niet. Je kunt niet in een paardenhoofd kijken (althans niet zonder zeer kostbare apparatuur), maar alles wijst erop dat Socrates een hersenbloeding heeft gehad.

We zijn uitgereden…

Socrates is een headshaker, dus er zit al jaren iets niet helemaal goed in zijn brein. Heeft dat ermee te maken? Geen idee. Dat ik al een tijdje mijn twijfels heb, kan erop wijzen dat er een bloedvat lekt, waardoor er nu zoveel druk is ontstaan in zijn hoofd dat het tot uitval leidt. Het is geen acute scheuring, want dan was het heftiger geweest. Wat natuurlijk ook kan is dat er een tumor groeit die ergens op begint te drukken. Het plan van aanpak werd drie dagen inspuiten met dexamethason om eventuele zwelling tegen te gaan en te zien of hij daarvan verbetert. Hoe sneller dat mogelijk gebeurt, hoe gunstiger de prognose. Al is wel duidelijk dat we afgelopen zaterdag ons laatste ritje hebben gemaakt. Het gaat nu alleen om kwaliteit van leven als pensionado. Want hij moet wel gewoon meekunnen in de groep en zelfstandig eten. Ik ga hem niet laten wegkwijnen, terwijl hij wordt weggetrapt en steeds magerder wordt.

Een zware beslissing…?

Bijkomend voordeel van dexamethason is dat zijn permanente astma enigszins wordt onderdrukt. Nadeel is het risico op hoefbevangenheid. Maar tot nu toe kijkt hij alert en blij uit zijn ogen. Blijer dan ik hem in weken heb gezien. Alleen is het gezwalk nog niet echt minder geworden en draait hij een rondje in plaats van ergens recht op af te lopen. Tel je zegeningen. Hij is er nog en hij ziet er niet uit alsof hij ergens pijn heeft. Nadeel is dat ik misschien een zware beslissing moet nemen over een paard, dat ogenschijnlijk niet lijdt, maar toch niet mee kan komen in de kudde.

Ik schuif het nog even voor me uit en concentreer me op iets leuks: de quiz. Je kunt je aanmelden via De Paardenkamp. Ik denk dat we allemaal zo langzamerhand een beetje uit-gewebinard en -gemasterclasst zijn. De één is leuker dan de ander, maar het blijft toch vaak een kwestie van zenden. Deze quiz is anders. Je moet actief meedoen. Lol hebben omdat je wordt uitgedaagd via een quiz, iets leren over (oudere) paarden qua verzorging en training en óók nog kans maken op het winnen van een mooie prijs. En meteen even mijn zinnen verzetten. Dus meld je aan en vraag je vrienden dat óók te doen!